Factcheck: ‘Roemer beste fractievoorzitter’

De Volkskrant meldt dat de ‘gemiddelde Nederlander’ [sic] Roemer een 5,8 geeft voor zijn werk als fractievoorzitter in een peiling van Maurice de Hond. Hij scoort daarmee het beste van alle fractievoorzitters. Dat Roemer het goed doet bij de mensen, zal voor velen geen verrassing zijn: hij slaagt erin om het gedachtegoed van zijn partij op een eenvoudige, maar effectieve wijze naar voren te brengen. Probleem van de conclusies van de Volkskrant is echter, dat Maurice de Hond helemaal geen onderzoek heeft gedaan naar het oordeel van mensen over het werk van de fractievoorzitters.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Draaideurpolitici

, door

ALTER-EU (Alliance for Lobbying Transparency and Ethics Regulation in the EU) komt op voor morele verantwoordelijkheid in het Brusselse lobbycircus. Deze club behaalde onlangs een succesje toen voormalig EU-Commissielid McCreevy zich terugtrok als bestuurder voor een financiële instelling waarvoor hij als commissaris tot voor kort de regels had moeten stellen. Dit ging zelfs de Commissie te ver. Er zijn een paar regels voor oud-commissarissen, maar die lijken niet al te streng gehandhaafd te worden door de ethische commissie. Het Europees Parlement heeft nu druk uitgeoefend op Commissie-voorzitter Barroso om zijn belofte na te komen en de regels aan te scherpen. Het EP neemt deze zaak zo hoog op dat bij de recente begrotingsbesprekingen een motie is aangenomen waardoor een bepaald bedrag voor het pensioen van ex-commissarissen wordt aangehouden totdat Barroso over de brug is gekomen. Intussen helpt Avaaz met een petitie de druk nog wat op te voeren.

ALTER-EU heeft nog wel wat voorbeelden van overstapjes van oud-commissarissen die vragen oproepen. Zo heeft oud-commissaris voor industrie Verheugen zich verbonden aan de Royal Bank of Scotland en enkele lobbygroepen. De Oostenrijkse Benita Ferrero-Waldner kreeg een baan bij twee firma’s voor wie zij als commissaris van Nabuurschap in het krijt trad. De Maltees Joe Borg (ex-commissaris voor maritieme aangelegenheden) werkt nu voor een bedrijf in de visserijsector.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Rechtse kerk

, door

[qvdd]

Maar laten we het eens hebben over de rechtse kerk. Nee, dat is geen kerk met geloofsartikelen. Het is een samenzwering van politici die zichzelf en de macht van hun land habitueel grenzeloos overschatten, en die daarbij de politieke bondgenoten van de ouderwetse kapitalisten zijn.

Columnist Hofland van de Groene Amsterdammer neemt de rechtse kerk onder de loep in een lezenswaardig stuk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politici die de pers mijden: slechte ontwikkeling

, door

Perhaps the reluctance of Tea Party Republicans and even Democratic incumbents to sidestep the journalistic scrutiny is a sign of a robust, questioning, and skeptical press. Not a perfect press, mind you, as anybody who has eavesdropped on a recent political press conference can attest. But when politicians beat this sort of a retreat, they’re not signaling that they fear the questions but that they fear the answers.

In Amerika is het een opkomende trend: politici die in verkiezingstijd de pers mijden. Je kunt het uitleggen als een teken van een krachtig imago van journalisten. Ik zie het als iets negatiefs: democratisch gekozen – of nog te kiezen – volksvertegenwoordigers die weigeren zichzelf bloot te stellen aan kritische vragen is een slechte ontwikkeling. Slecht voor de journalistiek, omdat er geen nieuws gebracht kan worden. Slecht voor de kiezer, omdat niet duidelijk wordt of de beloftevolle kandidaten ook daadwerkelijk iets te leveren hebben. En last but not least: slecht voor de kandidaat, omdat de basis waarop hij of zij gekozen wordt steeds smaller wordt. Alleen maar verliezers dus.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Who nudges the nudgers?

, door

Het schap op ooghoogte (Foto: Flickr/AndyCunningham)

Een tijdje geleden schreef ik over het fenomeen vrijzinnig paternalisme. Dit is een manier om mensen te laten doen wat ze eigenlijk zouden willen. De bedenkers de Amerikaanse onderzoekers Thaler en Sunstein stellen dat veel mensen hun beslissingen maken op basis van irrationele gronden. In een supermarkt worden producten die op ooghoogte staan vaker gekocht dan producten waar je voor moet bukken. Je kan dan die producten op ooghoogte zetten die gezond of goed voor het milieu zijn. Dan zullen mensen vaker het ‘juiste’ kiezen zonder dat ze gedwongen worden en waarbij mensen de vrijheid hebben om een andere keuze te hebben. De argumentatie is helder: mensen maken vaak verkeerde keuzes. En waarom zou de overheid mensen dan niet helpen om het juiste te doen, zeker als mensen gezonder willen leven en meer voor het milieu moeten doen?

Er zijn een aantal problemen, laat ik er twee bekijken: de selectie van politici en de manier waarop politici zelf gemanipuleerd kunnen worden. Het boek bevat veel voorbeelden van hoe mensen de verkeerde keuzes maken bij het het winkelen in de supermarkt, bij het bepalen hoe ze hun geld moeten investeren, bij het maken van keuzes over medicijnen en orgaandonatie. Maar het boek bevat ook een aantal voorbeelden van hoe burgers een irrationele keuze maken bij het selecteren van hun politici, bijvoorbeeld: op basis van de vraag ‘wie ziet er het meest betrouwbaar uit’ maken volslagen niet-geinformeerde burgers uit een ander land, dezelfde keuze als veel kiezers in het stemhokje. Uiterlijk en niet standpunten geven de doorslag. En kandidaten die het eerst op het stembiljet staan, worden vaker verkozen dan mensen die op #2 staan. De recente verkiezing van Alvin Green in een voorverkiezing in South Carolina is hier een mooi voorbeeld van: van de twee relatief onbekende kandidaten stond hij eerder op het stembiljet. Kiezers kiezen niet op basis van een rationele afweging van plannen en competenties, maar op basis van uiterlijk of de manier waarop de keuze wordt aangeboden. Als onze selectie van politici niet rationeel is, dan kunnen we er niet zeker van zijn dat onze politici ons de goede kant op helpen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

It’s all about trust

, door
De vriendelijke autoverkoper (Foto: Flickr/TexasEagle)

Politici hebben autoverkopers van de laatste plaats in de betrouwbaarheidsindex gestoten, konden we de afgelopen dagen uitgebreid in de kranten lezen. Schokkend? Nou nee. De staat van de Nederlandse politiek is al tijden deplorabel, en zelfs als dat niet zo zou zijn, dan nog heerst er normaal gesproken een gezond wantrouwen tegenover politici. Maar misschien worden autoverkopers dan nog net iets minder betrouwbaar geacht. Op dit moment dus niet, en zijn politici slechts voor 12% betrouwbaar, en hebben autoverkopers 2% meer.

Interessanter aan het lijstje dat gepubliceerd is, zijn de andere beroepsgroepen die erop staan. Het valt op dat de beroepen waarin we hulpeloos en afhankelijk zijn goed worden gewaardeerd. Je hebt het er maar mee te doen, en kan over het algemeen de ene niet inruilen voor de andere. De brandweer, artsen, piloten en verpleegkundigen worden zijn voorbeelden van ‘betrouwbare’ beroepen.

Aan de onderkant van de lijst bungelen echter nog wel wat opvallende beroepen. Kijk, financieel adviseurs, daar kan ik me nog wel wat bij voorstellen. Hoewel, als 82% de persoon die zijn financiën doet niet vertrouwt, dan zit er iets goed fout. Of is het meer iets als ‘alle financieel adviseurs zijn onbetrouwbaar, behalve die van mij’?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: Een serieuze hobby

, door

[qvdd]

“Wie anno 2010 nog gelooft dat de belangen van politici samenvallen met de belangen van de burgers die op hen stemmen, heeft van naïviteit een serieuze hobby gemaakt.”

Arnon Grunberg in reactie op de uitspraak van Hamid Karzai, president van Afghanistan, die gezegd zou hebben dat hij zich bij de Taliban zou aansluiten als hij nog meer onder druk gezet zou worden door de internationale gemeenschap.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Onder druk

, door

“Het verminderde werkplezier is een ernstige waarschuwing. Het laat zien dat het werk onder druk staat en dat we moeten luisteren naar de agenten zelf om te horen hoe het beter kan.”

Volgens fractievoorziter Agnes Kant van de SP moeten we gaan luisteren naar de klachten van politie-agenten. Ze voelen zich niet gewaardeerd en negentig procent vindt dat politici niet voldoende weet hebben van hun problemen op de werkvloer. Desondanks is tweederde van de agenten nog positief over het werk.

Quote du Jour

Quote du Jour | Eenmansdemonstraties

, door

Nu de demonstratievrijheid als een van de fundamentele waarborgen voor de democratie geldt, is voor het aanmerken als belaging van een op een politica als volksvertegenwoordiger gerichte demonstratie dan ook niet snel plaats.

Het Gerechtshof in Den Bosch heeft gisteren Huub Thoonen uit Boxmeer vrijgesproken voor het ‘stalken’ van gedeputeerde Brigitte van Haaften. De Rechtbank veroordeelde de 57-jarige Dwaze Vader nog tot drie maanden voorwaardelijk. Thoonen (een gescheiden vader die geen contact meer mag hebben met zijn zoon) viel de gedeputeerde (portefeuille Jeugdzorg) herhaaldelijk ‘lastig’ voor haar huis en via haar privé telefoonnummer, om misstanden in de zorg aan de kaak te stellen. Nu de weg vrij is voor dit soort eenmansdemonstraties, heeft u vast wel een actie in gedachten om een politicus naar keuze een tijdje fijn te stalken met uw weldoordachte standpunten?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende