Montjuïch
Graag had ik vandaag niet zelf een verhaal geschreven, maar het gedicht ‘A Barcelona’ gepubliceerd, van de Catalaanse dichter Jacint Verdaguer. Jacent Verdaguer is op een steenworpafstand begraven, van de plek waar vandaag de streep lag. (De Montjuïch is tevens een soort Père Lachaise van Barcelona.)
Hoewel er een heleboel teksten online zijn terug te vinden, is het mij niet gelukt om deze tekst te pakken te krijgen, en de bundel waar het in staat, of toch zou moeten staan, naar wij dachten, is zoek. (Een uitdaging voor de reaguurders: help mij deze tekst te vinden. Web 2.0: bewijst u!)
Ik hou wel van Verdaguer, al mag ik mijzelf geen expert noemen op het gebied van de poëzie. Ik spreek daarbij geen letter Catalán en ik ben dus overgeleverd aan de grillen van een vertaler. Engelse poëzie, dat gaat nog (Shall I compare thee to a summers day, enfin: mijn docenten van het Baudartius College hebben mij goed opgeleid, waarvoor dank en hulde, want dat was destijds bepaald niet gemakkelijk). In het Duits durf ik ook nog aan. Bij de rest van de Wereld heeft het totaal geen zin om vast te houden aan de brontekst, of ze moeten uit België komen. (Ik lees trouwens veel te weinig poëzie, en als ik om mij heen kijk zie ik ook niemand poëzie lezen. Waarom eigenlijk niet? Ben ik al te gezapt, en te ge2.0d?)
