Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de 'feitish' van de reguliere media. De dieren uit het grote bos hebben het echt helemaal gehad met de pimpelmees (Cyanistes caeruleus). Door zijn vervelende gedrag van de laatste tijd heeft de blauwgekuifde vogel het flink verbruid bij de andere bosbewoners. Hufterig. Een ander woord heeft een plaatselijke merel (Turdus merula) er niet voor. Hij heeft het opgegeven. "Ik praat niet meer met ze. Klotepimpels. Allemaal hetzelfde." Anders dan zijn lieve uiterlijk doet vermoeden, blijkt de pimpelmees een beroerde reputatie te hebben. Zo zou hij veel overlast veroorzaken en terroriseert hij kleinere vogels. Een sperwer (Accipiter nisus) somt de klachten nog eens op, namens het buurtcomité 'Het is Simpel, zeg Nee tegen de Pimpel': "Ze pikken het voer van de andere vogels, blijven tot veel te laat doorkwetteren en zijn vaak onder invloed van paddestoelen. Het is gewoon een asociale bende. Nooit eens lekker kwetteren met zijn tweetjes. Altijd ik, ik, ik."
Ja, die Closing Time van Krang van vorige week, die kon ik erg waarderen. Nu wil het dat zanger, cabaretier en columnist* André Manuel nog een band had, en inmiddels weer heeft: Fratsen. Ook zeker de moeite van het beluisteren waard, voor de muziek en de tekst.
*Nou vooruit, ook schennispleger – maar niet uit viezigheid maar als luldiek maatschappelijk protest.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.