A new sheriff in town

Morgen wordt Eberhard van der Laan de nieuwe burgemeester van Amsterdam. Hij zal niet zozeer een burgervader worden, als wel een veiligheidsbaas. De burgemeester van 2010 is namelijk vooral een sheriff. Moet de burger zijn burgervader vrezen? Volgens de laatste Justitiële Verkenningen van het WODC zal Van der Laan rekening moeten houden met twee ontwikkelingen die het ambt ingrijpend veranderen. Enerzijds is de burgemeester steeds meer afhankelijk geworden van de luimen van de gemeenteraad. Sinds 2000 zijn liefst vijftig burgemeesters opgestapt: velen daarvan waren populair bij de bevolking, maar raakten verstrikt in lokaal politiek geharrewar. De tweede ontwikkeling is voor de burger nog veel ingrijpender. De burgemeester ontwikkelt zich van herder van de gemeente en hoeder van de normen tot een handhaver en sluitstuk tegen verloedering, overlast en allerlei gezinsellende. Daarvoor zijn de bevoegdheden enorm uitgebreid. Een overzicht:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schijndemocratie | Stemmen met de droge voeten

, door

Bijdrage in Sargasso’s zoektocht naar het ‘Slechtste Idee der Lage Landen Year 2008’. Begin 2009 wordt de SILLY 2008 toegekend en symbolisch uitgereikt.

Bijna te onbelangrijk om er een heel postje mee te vullen, maar je moet toch wat bij gebrek aan een vrijmibo’tje. Bovendien is de instandhouding van een log en overbodig waterbestuur wél een bijzonder slecht idee. Waterschappen zijn voor de vakkenvuller bij Appie Happie concreet: daar moeten de flessen bronwateren worden neergepleurd. En voor de kassentelers zijn het de plaaggeesten, als ze door een te hoge grondwaterstand hun oogst naar de ratsmodee helpen. De rest van het volk kent ze vrijwel alleen van de factuurtjes met heffingen en omslagen, die men wordt geacht braaf op te hoesten.
Alleen bij de waterschapsverkiezingen worden we er weer aan herinnerd dat dit ook nog een heuse bestuurslaag betreft en dan ook nog democratisch ingericht. Prachtig, maar waarom eigenlijk? Nou gewoon, omdat het moet. Omdat alle pogingen in de loop der geschiedenis, om dit extra belegen instituut te saneren en hun (puur functionele) taken onder te brengen bij de provincies, zijn getorpedeerd. Want de waterschapslobby is machtig. We komen dus maar niet af van deze vierde bestuurslaag, gevuld met dijkgraven, heemraden en hoofdlingelanden.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige