Aangesmeerde supplementen

Nou, dat was schrikken. Omega-3 is helemaal niet goed voor je. Het is zelfs slecht, want er zijn aanwijzingen dat het prostaatkanker zou kunnen veroorzaken. Martijn Katan, emeritus hoogleraar voedingswetenschappen, zegt het niet graag. Maar hij is wetenschapper, dus hij zegt het wel. Ik zeg het trouwens ook, maar anders. En niet pas sinds gisteren. We slikken ons ongans aan supplementen. Niet alleen in pillenvorm trouwens, ook aan allerlei voedsel worden ze toegevoegd. Voedsel dat vervolgens door het Voedingscentrum wordt aanbevolen, omdat het zo boordevol gezonde stofjes zit. Een voor de hand liggend voorbeeld is Becel, dat achteraf toch niet al 50 jaar goed bleek voor hart en bloedvaten. Een smeerseltje dat al 52 jaar wordt samengesteld volgens de jongste--en nogal eens wisselende--inzichten in de voedingswetenschap. Zo kunstmatig als wat. Maar we moeten het eten, omdat we anders niet genoeg linolzuur (omega-6) binnenkrijgen. O ja, en alfa-linoleenzuur (omega-3), dat moest ook nog, ontdekten we later. Veel later.

Door: Foto: Jay Verspeelt (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.