De kop van het persbericht is duidelijk: "12% minder brandstofverbruik door navigatiesysteem". Dat is fantastisch! Iedereen verplicht zo'n ding. Je verdient het in een jaar terug en de overheid haalt ineens zonder moeite de komende jaren haar CO2-reductiedoelstellingen. Feest! Toch? Mmmm, toch maar eens goed kijken naar dat onderzoek voor de zekerheid en zien hoe zich dat vertaalt naar onze werkelijkheid van alle dag. Dan blijkt dat er toch wat kanttekeningen te plaatsen zijn. De studie is gehouden in twee grote Duitse steden. Stadsverkeer heeft toch een ander karakter dan het reizen tussen steden zoals dat in Nederland veel plaatsvindt. Het is dus maar de vraag of het onderzoek representatief is voor al het rijgedrag, met name in Nederland. Vervolgens staat er dat de proef uit 2100 individuele ritjes bestond over een totale afstand van 20.000 kilometer. Dat betekent dat de gemiddelde rit minder dan 10 kilometer was. Zo uit mijn hoofd is de gemiddelde autorit in Nederland al iets meer dan 15 kilometer. Daarnaast was het onderzoek gesplitst in drie groepen. Dus dat zou betekenen dat iedere groep ongeveer 700 ritjes maakte. Niet zo'n hele grote steekproef dus.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.