Vredesplan voor Nagorno Karabach

Armenië en Azerbeidzjan zijn dicht bij een vredesplan voor Nagorno Karabach, de regio in Azerbeidzjan met een meerderheid aan Armeniërs, die in 1991 na een korte oorlog door Armenië bezet werd. Een deel van het gebied gaat terug naar de Azeri's, de rest krijgt een provisionele regering en de relaties tussen beide Kaukasische landen worden genormaliseerd. Het plan hing al een poosje in de lucht. De Russen hadden vorig jaar druk op de ketel gezet, ogenschijnlijk om zichzelf weer wat meer als vredesminnende natie te profileren na de oorlog in Georgië. De presidenten van de beide landen ontmoetten elkaar in Moskou en beloofden te gaan onderhandelen. Opmerkelijk is dat de Turken nu het laatste verzoenende zetje lijken te hebben gegeven. Turkije sloot zijn grens met Armenië uit protest tegen de inval in Nagorno Karabach (en vanwege de onmin over de al dan niet genocide van 1915). Ook de verhouding tussen Turkije en Armenië zou in de loop van dit jaar genormaliseerd moeten worden. Als Armenië en Azerbeidzjan nu ook wat aan mensenrechten gaan doen, is het helemaal goed nieuws voor de plaatselijke bevolking.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | Geen westerse wapens

, door

… De vergelijking tussen Gaza en Nagorno-Karabach gaat bijvoorbeeld niet op, niet alleen vanwege het verschil in schaal en aantallen doden, maar ook omdat Israël westerse wapens krijgt en Azerbeidzjan niet. De verontwaardiging over het eerste is dus logischerwijs groter. …

In een verder overigens uitstekende column over de hypocrisie van de VVD, slaat Floor Rusman hier toch de plank flink mis. In de periode van 2011 tot 2020 gaf Azerbeidzjan ongeveer vier keer zo veel uit aan wapens dan Armenië. Van die uitgaven werd iets meer dan een kwart uitgegeven bij Israelische wapenfabrikanten. Gezien de flinke belangstelling en (concrete orders) voor Israelische wapens vanuit de EU, kun je moeilijk beweren dat het hier niet om westerse wapens gaat.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.