Wat hoort (u) op de plek van de stippellijntjes in deze zeer geëmancipeerde ode van Lange Frans aan zijn vriendin heur ____ ? [Realplayert: boxen aan / VVTMGVK: vanwege vuige tekst minder geschikt voor kantoortuingebruik]. Hij: Ik kan er niets aan doen dat ik denk aan je ____. Na die ene keer was ik verslaafd aan je ___. Van je mond rechtstreeks naar je ___. Ik voel me als een hond in de buurt van je ____. Zij: Ik snap het heel goed dat je denkt aan m'n ____. Ook ikzelf ben een fan van m'n ____. Update: Lange Frans geeft seksuele voorlichting aan de kinders van Scholengemeenschap Stad en Esch in het pittoreske Meppel. Hij heeft wel graag dat zijn leerlingen absoluut gehoorzamen (en gedwee met de leraar 'highfiven'), anders meppelt hij er op los [GeenstijlTV].
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Een concert dat me ooit bijna mijn gehoor heeft gekost, was dat van Mogwai in 2001 in Paradiso. De zijkanten van het podium waren tot aan de nok toe opgebouwd met versterkerboxen waardoor een geluidswal ontstond die je werkelijk liet zweven op de trillingen in het vloeroppervlak. Drie gitaren, een bas en drums waren in staat tot het creëren van deze volume-eruptie die een haast transcendentale uitwerking op haar toehoorders had. Heden ten dage zul je zulke concerten niet meer zo snel meemaken in Paradiso omdat men het besef heeft gekregen van de schadeklijke gevolgen ervan en decibelmeters heeft opgehangen waarop men keurig het wettelijk aanvaarde niveau van 90 db in de gaten houdt.Voor diegenen die voor het eerst in aanraking komen met het werk van dit Schotse vijftal kunnen de intro’s van de nummers enigszins verraderlijk zijn. Mogwai houdt er namelijk van om hun arrangementen geleidelijk aan op te bouwen; zo kan het zijn dat je naar een kabbelende gitaarmelodie of pianostuk begint te luisteren, waarna je aan het eind van het lied in een apotheose terecht komt van meervoudige gitaarnoise. Een goed voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld het nummer Like herod op het debuutalbum Young Team uit 1997. De heren van Mogwai zijn de pioniers van het hard/zacht geluidsniveau binnen één nummer en ze gaan gestaag voort met de vervolmaking van dit concept. Misleidend zijn ook deze woorden weer omdat de muziek van Mogwai bovenal sferisch is, misschien een beetje donker zo nu en dan, maar goed te verteren.
Tenuzu No Chiizu liet voor het eerst van zich horen op het Subbacultcha album dat vorig jaar mei werd uitgebracht. Deze compilatie-cd herbergde een grote schare aan Nederlands talent, waarvan het Leidse duo onderdeel uitmaakte. Onlangs verscheen hun debuutalbum Girls like us waarop de liedjes simpelweg tnc, gevolgd door een nummer, zijn genoemd. De muziek is instrumentaal en is, naar eigen zeggen beïnvloed door Japanse muziek, afrojazz en alles wat tussen Debussy en the Shaggs in zit. De combinatie van bouzouki (Leo Fabriek) en piano (Aart-Jan Schakenbos) werkt daarbij bezwerend.
Je zou het geheel kunnen omschrijven als dromerige, sferische of landschapsmuziek waardoor de vergelijking met andere instrumentale bands zoals Mogwai of Do Make Say Think snel is gemaakt. Maar het onderscheid ligt in het gebruik van meerdere stijlen waardoor de luisteraar in eerste instantie op het verkeerde been kan worden gezet. Het repetitieve spel van Schakenbos doet vaak denken aan Simeon ten Holt’s Canta Ostinato, terwijl wanneer Fabriek zijn distortion-pedaal intrapt, zijn melodieën doen denken aan het solowerk van John Frusciante. Het geheel klinkt ondanks de vele invloeden zeer evenwichtig en dat is de kracht van de virtuositeit van beide heren.
Dat ze zich ook graag van andere instrumenten bedienen, bewijzen ze in een ander project waar ze deel van uitmaken, Julie Mittens. In deze driemansformatie bedient Schakenbos de gitaar, leeft Fabriek zich uit achter het drumstel en worden ze aangevuld door Michel van Dam op bas. Daar waar de verstilling de onderliggende gedachte is van Tenuzu No Chiizu, lijkt bij Julie Mittens een waar pandemonium te zijn gevormd. De vrije expressie lijkt het hoofdbestanddeel van dit driemanschap en dat is niet voor iedereen weggelegd. Tenuzu No Chiizu ligt wat dat betreft aangenamer in het gehoor.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.