Beroepshalve kom ik voortdurend in contact met lettertypes ofte fonts. Een wondere wereld die de kneuter in mij helemaal wild maakt. Verhalen van erotiek en religie door de man van Gill (waar half Engeland mee volhangt), over Woody Allen die tijdens een dineetje met fonthero Benguiat een lettertype oppikt wat hij voor al zijn films zou gebruiken, de Delicious die Sargasso gebruikt, .... En bij devotie hoort passie, bij (enorme) verspreiding orde, tegen lelijkheid een site, waar nonsens als The quick brown fox jumps over the lazy dog zeer ernstig genomen wordt - een wondere wereld van galante creatie en ook het vlugje nuttig snobisme. Leuk voor Nederland is dat het typografiedenken binnen de nuchtere geest valt die De Stijl, Mondriaan, de documentaire en polderblindheid veroorzaakt. Een nuchtere ziel gevoed door De Strakke Horizon en Calvijn. Nederland op z'n mooist en eigenst. Martin majoor en het wonder Scala Sans! Mijn België scoort minder hedendaags maar draagt met Christoffel Plantijn wel een van de uitvinders van de drukletter (Hoofdletters? De typgraaf noemt dat Bovenkast - naar de plek waar de letterzetter zijn loden lettertjes greep).
Omdat ik benieuwd ben hoeveel echte kunstkenners hier langs komen dit keer geen naam. Raadt u gerust. Slechts één hint, het hangt ergens in Nederland.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“It’s easy to mistake our permanent collection as historical but the themes that Old Masters dealt with are also 21st-century issues such as the sex trade, which was a standard theme in the paintings of 17th century Dutch masters.” (The Independent)
De National Gallery in Londen, bekend om haar klassieke kunstcollectie toont vanaf november 2009 een stukje Amsterdamse Wallen. ‘The Hoerengracht 1984-8’ van Ed en Nancy Kienholz laat een levensgrote straathoek van de Amsterdamse rosse buurt zien met behulp van onder meer een etalagepop en fotomontage. (DePers). Nu de Amsterdamse Wallen in een deftig museum zijn beland is dit een duidelijk signaal dat het revisionisme van wethouder Lodewijk Asscher (PvdA) een doorgeslagen succes is. Waar eeuwenlang zeelieden en andere Britse toeristen aan wal kwamen voor een stevige dosis drank en seks zal project 1012 hun in de toekomst trakteren op gesubsidieerde haute couture winkels. Aan alles komt een eind en dat hebben ze bij de National Gallery goed in de smiezen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Strakke site in een strak design met strakke gifts – hoe überstrak kan Amerika soms zijn?
Klik & verlustig uzelve!
Tilly Strauss, Chicken in a box, 2008
Niet echt kunst. Maar toch ook weer een beetje wel. In ieder geval fascinerend.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
