Nieuwe definitie van ecocide

Een expertpanel van twaalf juristen heeft in opdracht van de Stop Ecocide Foundation een nieuwe juridische definitie van ecocide opgesteld. Deze definitie kan gebruikt worden voor een verzoek aan het Internationale Strafhof om ecocide als ‘vijfde misdaad tegen de vrede’ toe te voegen aan het Statuut van Rome, naast genocide, misdaden tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en agressie. De voorgestelde definitie van ecocide luidt: unlawful or wanton acts committed with knowledge that there is a substantial likelihood of severe and either widespread or long-term damage to the environment being caused by those acts. ‘Wanton acts’ zijn daden met een “roekeloze veronachtzaming van schade die duidelijk buitensporig zou zijn in verhouding tot de verwachte sociale en economische voordelen van de daden”. Met ‘environment’ wordt bedoeld: de aarde, de biosfeer, cryosfeer, lithosfeer, hydrosfeer, atmosfeer en de ruimte. Onder ‘acts’ wordt ook verstaan niet-handelen (‘omission’), waardoor ook het niet voldoen aan regelgeving eronder kan vallen. Hoewel sommige termen misschien vaag klinken – wanneer is schade ‘severe’, ‘widespread’ en ‘long-term’? – hebben de juristen juist voor deze termen gekozen omdat ze aansluiten bij de bestaande terminologie in het Rome Statuut. Het is uniek dat ‘ecocide’ gaat over schade aan mensen én het milieu – een niet-antropocentrische aanpak dus – waar de andere vier misdaden tegen de vrede exclusief focussen op het welzijn van mensen. Maar de definitie is ook weer niet ecocentrisch, want Philippe Sands benadrukt dat het strafbaar stellen van ecocide ertoe moet bijdragen dat we erkennen dat ons welzijn afhankelijk is van het welzijn van de natuur. Nu is het natuurlijk interessant om te kijken welke handelingen er onder de definitie zouden kunnen vallen. Het panel heeft opzettelijk geen voorbeelden genoemd, dat is aan de rechters. De ontbossing van de Amazone? Lekkende oliepijpen van Shell? Tsjernobyl? Het doden van de laatste twee witte neushoorns op aarde? Elk ‘Westers’ land met een veel te grote voetafdruk? Klimaatverandering De vraag is ook of strafbaarstelling van ecocide kan bijdragen aan het aanpakken van handelingen die bijdragen aan klimaatverandering. Voorstanders van strafbaarstelling hinten daar wel op: de Stop Ecocide Foundation heeft het in hun persbericht over de ‘climate and ecological crisis’, Greta Thunberg pleit voor strafbaarstelling van ecocide. In de context van de oproep van het Europees Parlement om ecocide strafbaar te stellen, afgelopen januari, werd verwezen naar klimaatverandering als noodzaak. En ook de initiatiefnota over ecocide die de Partij voor de Dieren in december 2020 indiende rept over klimaatverandering. Volgens Sands is de definitie in elk geval zo opgesteld dat het niet de dagelijkse activiteiten omvat van mensen, regio's en volkeren en landen die op lange termijn aanzienlijke schade aan het milieu toebrengen. Dat maakt het mogelijk moeilijk om schade ten gevolg van CO2-uitstoot als ecocide te zien. Anderzijds zegt hij dat hij zich kan voorstellen dat als een geïndustrialiseerd land een enorme nieuwe kolencentrale gaat bouwen terwijl het land geen adequate actie onderneemt tegen klimaatverandering, dat onder ecocide zou kunnen vallen. Maar dat zal volgens hem ook afhangen van de mate waarin handelingen die bijdragen aan klimaatverandering illegaal zijn volgens nationale of internationale wetgeving. Jurisprudentie die volgt uit klimaatzaken zoals die in Nederland kunnen daarin een belangrijke rol hebben. En Sands benadrukt: niet handelen is ook handelen. [caption id="attachment_330999" align="aligncenter" width="1024"] Tekst uit de toelichting (pdf), bron: Stop Ecocide Foundation[/caption]

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kennisgeil

OPINIE - tabletIk wist niet wat ik las in de Volkskrant. Rients de Boer, docent Assyriologie aan de vakgroep Oudheidkunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, pleitte op de opiniepagina voor het bestuderen van geroofd erfgoed uit Irak en Syrie. In brede kringen geldt het bestuderen en vooral publiceren van geroofd erfgoed als een ‘besmette’ activiteit en er zijn internationale afspraken over een verbod op handel in geroofd erfgoed.

U weet inmiddels dat onze nieuwe kalief en zijn rebellenclub zichzelf voor een fors deel financieren met geld dat wordt verdiend met het leegroven van musea en archeologische sites. De ‘wij maken al die heidense troep kapot’-video’s zijn slechts de onverkoopbare restanten: voorwerpen die té bekend zijn om veilig te kunnen worden verhandeld, of spullen die te zwaar en te onhandelbaar zijn in relatie tot de te verwachten opbrengst.

De Boer neemt de redenen voor het niet bestuderen van geroofd erfgoed onder de loep:

Aan de ene kant staan onderzoekers (vaak archeologen) die vinden dat men per definitie geen geroofde antiquiteiten moet bestuderen. De twee hoofdredenen zijn: zonder de opgravingscontext van bijvoorbeeld een standbeeldje (waar is het gevonden? hoe is het begraven?) kan je weinig zinnigs zeggen; een tweede reden is dat de bestudering ervan de waarde verhoogt en indirect de handel erin vergoelijkt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.