Goed nieuws voor ME-patiënten! Er is een nieuwe behandeling ontwikkeld die voor 70% van de mensen die aan deze vermoeidheidsziekte lijden uitkomst lijkt te bieden. Een zeer mooi resultaat, dat waarschijnlijk door elke ME-belangenvereniging met gejuich zal zijn ontvangen.
Toch?
Nee, toch niet. Integendeel zelfs, want de behandeling behelst groepstherapie, waarbij de patiënten leren hun handelen en denken te veranderen zodat de klachten verminderen of verdwijnen.
En dat is tegen het zere been van de verenigingen, die er al jaren voor ijveren om de aandoening uit het psychische deel van de geneeskunde te houden. Guido den Broeder van de ME/CVS-vereniging vindt dat de onderzoekers rommelen en zegt: "Zij gaan er van uit dat ME een psychische stoornis is. Maar het is een neurologisch probleem, dat je niet kunt oplossen met een praattherapie, of dat nu alleen is of in een groep."
Een nogal sterke uitspraak voor een aandoening waar nog nooit een lichamelijke oorzaak voor is aangetoond, lijkt me. Er zijn wel wat afwijkingen geconstateerd, maar het is nooit duidelijk geworden of die afwijkingen nou een oorzaak of een gevolg waren van iets anders.
De grootste fout die de verenigingen maken is uiteraard de aanname dat een psychologische ziekte geen ziekte is. Niets is minder waar. Niemand zegt dat de moeheid die door deze mensen gevoeld wordt geen echte moeheid is.
De grote onwil om dat te accepteren en het complete spectrum aan mogelijke oplossingen open te houden is opmerkelijk. Misschien is het wel een andere uiting van het psychologische probleem waar in ieder geval de woordvoerders van de belangenverenigingen aan lijden.
