Homo-rechten – Nederlands cultuurgoed

Geert Wilders haalde onlangs de krant op een manier die, vanuit het linkse perspectief, misschien enigszins onverwacht komt. Hij zou de premiere bezoeken van de film 'Islam Rising', die het Amerikaanse Christian Action Network over hem gemaakt had. Hij heeft echter afgezegd. In eerste instantie was Wilders het al behoorlijk met het CAN oneens op het punt van het homo-huwelijk - de PVV is hier, voor de duidelijkheid, voor. Onenigheid hierover was voor Wilders nog niet genoeg reden om de samenwerking af te laten ketsen. Maar nu komt het bericht dat de leider van het CAN, Martin Mawyer, zeer nadrukkelijk erg discriminerende uitspraken over homoseksuelen gedaan heeft. Wilders wil hiermee niet geassocieerd worden, en heeft zich teruggetrokken. Daarmee tekent zich, in een land waar de polarisatie steeds sterker wordt, een terrein van consensus af. Geert Wilders heeft onlangs gezegd op alle punten concessies te willen doen, behalve op de AOW. Maar nu is er dus nog iets. Hij gaat geen bondgenootschap aan met organisaties die onder verdenking van homofobie staan. Daarmee is respect voor de rechten van homoseksuelen, en voor het homohuwelijk, een essentieel onderdeel geworden van de Nederlandse cultuur. Cultuur wordt voor een groot deel gedefinieerd door het onderstrepen van de verschillen met andere culturen. De meer links ingestelde Nederlanders benadrukken graag hoezeer Nederland verschilt van de VS, daarmee dan met name doelend op de rechtervleugel van het Amerikaanse debat. De PVV en geestverwanten onderstrepen met name hoe wezensvreemd de Islam (en daarmee wordt dan in de praktijk de radicale Islam bedoeld) afstaat van de Nederlandse cultuur. Nu kunnen Amerikaans rechts en de radicale Islam elkaar een hand geven waar het op homofobie aankomt, en dus hebben links en rechts Nederland, geheel onverwacht, in ieder geval op dit gebied hetzelfde standpunt. Ironisch genoeg is het een partij van het midden, die verder op bijna alle gebieden intelligente, gematigde standpunten heeft, de vaandeldrager van de homofobie in Nederland - de ChristenUnie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.