Niet sleutelen aan systeem dat werkt

Het afluisterschandaal in de Britse pers had nooit mogen gebeuren. Maar het werd blootgelegd door andere journalisten. Een toezichthouder die preventief de pers gaat controleren, zou meer schade aanrichten. Het News of The World-schandaal (NoTW) is om één reden fascinerend – het maakt duidelijk hoe ongelofelijk belangrijk een onafhankelijke pers is. Zo niet, dan gebeuren verschrikkelijke ongelukken. Als journalisten samenwerken met de macht (politiek en politie) en zich tegen burgers keren (afluisteren), dan gaan mensen door de gehaktmolen. Ed Miliband, voorman van Labour, heeft dat goed begrepen in zijn opinie-stuk in The Guardian vandaag. Hij bood, samen met Cameron (voorman van het Verenigd Koninkrijk) en Clegg (voorman Liberalen) in persoon zijn excuses aan bij de getroffen families die all [had] experienced a double trauma. First, terrible crimes or injustices affecting them or their loved ones. Then, unforgiveable intrusion and harassment by parts of the print media.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.