Kilowattuur als munteenheid

Waarin de auteur uitlegt waarom zelf energie produceren lang niet zo'n gek idee is. Afgelopen week keek ik naar de Tegenlicht-documentaire "Power to the people" over kleinschalige initiatieven om duurzame energie op te wekken. Toen hoorde ik opeens dat ene zinnetje langskomen: "De miniproducenten praten over kilowatturen alsof het een munteenheid is." (na 32 min 20 sec in de uitzending) Dat is nog niet eens zo'n slecht idee: het kilowattuur(kWh) als waardevaste munteenheid. Het is een universele eenheid voor een bepaalde hoeveelheid energie of arbeid. Overal ter wereld betekent een kilowattuur hetzelfde; je kunt er niet mee sjoemelen. Als een wielrenner met een vermogen trapt van 400 Watt, dan heeft hij na 2,5 uur één kilowattuur bij elkaar gefietst. Dat was zo in 1960 en als een wielrenner nu diezelfde inspanning levert, is het nog altijd dezelfde hoeveelheid energie. Als je lichamelijke arbeid verricht, kun je die ook uitdrukken in kilowatturen (kWh).

Door: Foto: zekasaur (cc)

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.