Eerste Hulp Bij Stemkeuze

Drie barista’s/studentes uit Utrecht vonden dat politieke standpunten slecht toegankelijk zijn voor het grote (en jonge) publiek. Dus schreven ze een boekje waarin ze de verkiezingsprogramma’s samenvatten. De jeugd van tegenwoordig. Die leest geen kranten, kijkt niet naar het nieuws en heeft geen idee wat er zich in de wereld afspeelt. En stemmen? Dat doen ze al helemaal niet. Als ze stemmen, kiezen ze voor de partij van hun ouders. Of toch niet? De G500 laat zien dat het politiek engagement van de jongerengeneratie misschien groter is dan we denken. Duizend jongeren zijn lid geworden van drie politieke partijen om een lans te breken voor beleid dat gericht is op problemen die hen aangaan. Hoe succesvol ze daarmee zijn is nog af te wachten, maar in de media genieten ze in ieder geval volop aandacht. Maar. Zijn die G500-leden niet allemaal van het type Sywert van Lienden: hoogopgeleid, welbespraakt, hippe bril? Hoe zit het met die jongeren -waar ik er genoeg van ken- die wel willen stemmen en die dat goed geïnformeerd willen doen, maar die zich niet dagelijks bezighouden met de politiek in ons land?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.