Eerste Hulp Bij Stemkeuze

Drie barista’s/studentes uit Utrecht vonden dat politieke standpunten slecht toegankelijk zijn voor het grote (en jonge) publiek. Dus schreven ze een boekje waarin ze de verkiezingsprogramma’s samenvatten. De jeugd van tegenwoordig. Die leest geen kranten, kijkt niet naar het nieuws en heeft geen idee wat er zich in de wereld afspeelt. En stemmen? Dat doen ze al helemaal niet. Als ze stemmen, kiezen ze voor de partij van hun ouders. Of toch niet? De G500 laat zien dat het politiek engagement van de jongerengeneratie misschien groter is dan we denken. Duizend jongeren zijn lid geworden van drie politieke partijen om een lans te breken voor beleid dat gericht is op problemen die hen aangaan. Hoe succesvol ze daarmee zijn is nog af te wachten, maar in de media genieten ze in ieder geval volop aandacht. Maar. Zijn die G500-leden niet allemaal van het type Sywert van Lienden: hoogopgeleid, welbespraakt, hippe bril? Hoe zit het met die jongeren -waar ik er genoeg van ken- die wel willen stemmen en die dat goed geïnformeerd willen doen, maar die zich niet dagelijks bezighouden met de politiek in ons land?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.