Keuringsdienst toont risico’s CO2-compensatie, maar niet de oplossingen

Gisteravond zond de Keuringdienst van Waarde een herhaling van het tweede deel van haar CO2-compensatie documentaire uit (zie hier: deel 1). Destijds had ik via KvW presentator @TeunvandeKeuken verkeerd (?) begrepen dat er nog een derde deel zat aan te komen. Ondanks dat ik stond te popelen om een reactie te geven heb ik toen gewacht op deel drie, dat echter niet kwam. Nu de serie zelfs al in herhaling is geweest heb ik besloten mijn reactie die al een paar maanden op de plank lag alsnog te publiceren. Mijn reactie is bedoeld als opbouwende kritiek op het door mij zeer gewaardeerde programma. Tevens hoop ik een stukje groen defaitisme -dat wellicht na het zien van het programma bij de kijkers is ontstaan- weg te nemen. Voor een slordige vijf duizend euro 43 hectare tropisch bos in Brazilië kopen en denken dat je daarmee een jaar lang de CO2 uitstoot van een half miljoen tv-kijkers kan compenseren dat is natuurlijk een gotspe. Kwaliteitsprogramma Keuringsdienst van Waarde (KvW) wil haar kijkers een klimaatneutraal programma aanbieden: alle CO2 die u produceert tijdens het kijken naar de KvW zal worden gecompenseerd. Niet alleen de elektriciteit voor uw TV, de verwarming van de huiskamer maar ook de borrelnootjes en het biertje dat u drinkt tijdens de uitzending: alle uitstoot moet worden gecompenseerd met aankoop van bos in Brazilië. Door bestaand bos te beschermen wordt de CO2 uitstoot die ontbossing zou veroorzaken voorkomen. De uitvoering van de Keuringsdienst is hilarisch, leerzaam en tragisch tegelijk. Het is goed dat ze de vinger op de zere plek leggen. Jammer is alleen dat de suggestie wordt gewekt dat CO2-compensatie per definitie slecht verloopt, terwijl het ook goed geregeld kan worden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

VWA platgebeld na uitzending Keuringsdienst

kvwKellogg Company is sinds 1930 als een van de eerste bedrijven ter wereld begonnen met het toevoegen van vitaminen en mineralen aan haar producten. Waaronder ook ijzer. Dat gebeurt natuurlijk niet zonder reden. Wist u bijvoorbeeld dat bijna de helft van alle vrouwen in Europa een ijzertekort heeft?

Ontbijtgraangigant Kellogg’s trok vandaag de beurs voor een advertentie in de landelijke dagbladen. Het bedrijf voelde zich genoodzaakt te reageren op de uitzending van de Keuringsdienst van Waarde, waarin spectaculair werd aangetoond dat Kellogg’s kleine stukjes ijzer toevoegt aan de cornflakes. “Hetzelfde als gemalen spijkers of fietswrakken”, betoogde het programma met een goed gevoel voor overdrijving.

Na de uitzending werd de Voedsel- en Warenautoriteit dermate platgebeld en -gemaild dat ze een eigen persbericht uitbrachten waarin die claim werd weerlegd. “Het ijzer dat gebruikt wordt als toevoeging in levensmiddelen is ijzerpoeder geschikt voor menselijke consumptie.(…) De indruk die het tv-programma wekt dat het om gemalen spijkers of ijzervijlsel zou gaan is flauwekul“.

Met een verwijzing naar het persbericht claimt Kellogg’s nu dat de hele uitzending een onjuist beeld schetst. Maar hoe zit het met de claim van deskundigen in het programma dat het gebruik van toegevoegd ijzerpoeder volstrekt zinloos is, omdat het menselijk lichaam dat niet opneemt?

Daar zegt de VWA helemaal niks over, aldus een woordvoerder van de dienst. “Wij wilden laten weten dat er geen spijkers in de cornflakes zitten, en dat het toegevoegde ijzer niet schadelijk is. We waren op vrijdag helemaal overbelast door de uitzending. Veel mensen zijn vrij op vrijdag, en dat is kennelijk een goed moment om dat eens even uit te gaan zoeken na de uitzending van donderdagavond. Maar Kellogg’s houdt zich aan de vastgestelde normen, en dat is het enige dat wij kunnen zeggen. Of het zinnig is om die ijzer toe te voegen, daar gaan we niet over. Maar ik heb de uitzending ook gezien, en het lijkt me niet bepaald functioneel. Waarschijnlijk is het gewoon een marketingtruuk van Kellogg’s. Maar nogmaals, dáár gaan wij niet over.”

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.