Recensie | Het hele leven is hier een wereld op zichzelf

Vandaag, dezelfde dag dat ik Het hele leven is hier een wereld op zichzelf. De geschiedenis van kamp Vught van Marieke Meeuwenoord uitlees, is het zeventig jaar geleden dat het concentratiekamp Vught is ontruimd. Ik tik deze leeservaring voorafgaand aan de herdenking op de televisie. Het is een kloek boek van 432 pagina's. Het boek is vlot geschreven in een wat populaire stijl, het leest lekker weg, met een groot gebruik van primaire bronnen, citaten uit brieven, verhoren, interviews. Die geven het verhaal kleur en vaart. Omdat het zo lekker leest gebeurt er iets in mijn hoofd. Geleidelijk zak ik terug in een tijd die net voor mijn geboorte ligt, begin ik de wereld te zien in een wat vergeeld zwart-wit, inclusief de armoede en geuren die kort na de bevrijding zich als eerste herinneringen in mijn hoofd nestelden. Het gevoel van beklemming wijkt nog niet nu ik het uit heb. Het boek is een populaire versie van een proefschrift. De auteur is geboeid door de samenleving, de microcosmos van verschillende soorten mensen, in extreme omstandigheden. Hoe leefden zij met elkaar samen? Hoe gingen bewakers om met hun lotgenoten? Werkten ze me met de SS of verzachtten zij de omstandigheden? Het verhaal van het kamp is een verhaal van mensen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.