Dat moeilijke albums die menigeen zou kwalificeren als "freakerig gepiel" het kunnen schoppen tot (bijna) mainstream succes bewijst Frank Zappa's Jazz From Hell uit 1986. Het is het eerste Zappa-album dat (bijna) volledig gemaakt is op een synthesizer, de synclavier, een apparaat dat het mogelijk maakt geluiden te samplen, te manipuleren, en vervolgens toe te wijzen aan toetsen op een piano-keyboard. Een techniek die al langer bestond, maar volgens Zappa zelf had hij dit soort instrumenten nog niet eerder gebruikt omdat de techniek tot dan toe nog niet volwassen genoeg was.
Destijds werd het album door menig criticus lauw ontvangen: emotieloos en geef mij maar de menselijke Zappa waren veelgehoorde kwalificaties. Desalniettemin ontving het album een Grammy Award als Best Rock Instrumental Performance by an orchestra, group or soloist. Verbazingwekkend, want makkelijk is het bepaald niet - het staat vol met bizarre wendingen, tempowisselingen, gekke maatsoorten in hoge muzikale dichtheid samengepropt. Tegelijkertijd is het speels, humoristisch en typisch Zappa, ondanks dat het duidelijk anders was dan wat hij voorheen deed.
Achteraf wordt het album beschouwd als een van de betere Zappa's.
G-spot Tornado is een van de typerende stukken. Het nummer zou later nog door orkest uitgevoerd worden, gedirigeerd door Zappa zelf, vlak voor zijn dood.
Hier de originele versie.
https://www.youtube.com/watch?v=TUvH3xf0e-I
