Iron Dome

Een oud artikel uit 2012 over het Israëlische raketafweersysteem Iron Dome, is opnieuw relevant: Even on its own terms, the strategic success of Iron Domes remains in serious question. Whatever tactical success Iron Dome achieves comes at considerable cost. An Iron Dome battery runs $50 million, with each missile in the neighborhood of $40,000 to $100,000 (estimates vary). Even the more sophisticated rockets launched by Hamas cost considerably less. Israel is, of course, a much wealthier society than Gaza, and enjoys the backing of the world’s wealthiest and most powerful country, so Israeli policymakers may decide that the extra security is worth the cost. Israel may also have pinned its hopes on the idea that Hamas will simply give up the rocket game in the face of Iron Dome’s impressive batting average. However, If we read Hamas’s strategic intent in launching the rockets as much in domestic as international terms—launching rockets demonstrates resolve in the face of Israeli strength, improving Hamas’s standing vis-à-vis Palestinian political competitors—then where (or whether) the rockets land simply doesn’t matter very much. Given that from 2009 to 2011, over a thousand Palestinian rockets resulted in ten dead Israelis, it’s a good bet that Hamas fires rockets not as part of a slow motion effort at genocide, but rather for these reputational reasons. Most of the rockets won’t do $40,000 worth of damage even if they land in populated areas (although of course a very few will inflict considerably more destruction). Moreover, Hamas may determine that forcing Israel to pay $40,000 to shoot down cheap, ineffective rockets is well worth it’s time and effort, even if 90 percent of the rockets are destroyed on the way down.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.