GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk is van David Riphagen, die al eerder een log over privacy voor ons schreef. Hij is student Technische Bestuurskunde aan de TU Delft en werkt aan zijn onderzoek "Privacy Harms for Users of Social Network Sites by Making Use of Their Identity Relevant Information' bij het Electronic Privacy Information Center in Washington DC, USA. In de Middeleeuwen werden mensen gestraft voor hun immorele gedrag door het publiekelijk bekend maken van wat zij gedaan hadden. Overspel, diefstal of leugens, het werd via de schandpaal of de wandelton bekend gemaakt aan de gehele stad. Openbare schande wordt als een straf gezien, ook in deze tijd. Neem dogpoop girl, een meisje uit Zuid-Korea die weigerde de poep van haar hond in de metro op te ruimen. Ze werd met een telefoon gefotografeerd en de foto met al haar contactgegevens online gezet. Het gevolg was een digitale heksenjacht, die zelfs de Verenigde Staten bereikte. Hoewel dogpoop girl er niet voor koos haar identiteit online te zetten en een bepaald publiek aan te spreken, zijn er steeds meer mensen die zelf gevoelige en persoonlijke informatie online zetten. In een recent interview vroeg ik aan professor Daniel Solove hoe hij denkt over mensen die dit doen. Hij antwoordde dat dit hem zeer fascineerde en hij denkt dat mensen niet goed begrijpen wat de gevolgen kunnen zijn van informatie online plaatsen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hij kwam dit weekend al binnen als linktip en is vandaag alsnog door iemand in de waan gezet, de site waarop privégegevens staan van mensen die direct dan wel indirect betrokken zijn bij het uit Nederland zetten van asielzoekers. De site is overigens niet/nauwelijks bereikbaar.
“Zo is de judoclub genoemd van een vierjarig zoontje van een directeur van een detentiecentrum voor asielzoekers.”
Zelf had ik besloten er geen aandacht aan te besteden. In een democratie vind ik het geen gepaste actie om uitvoerders van beleid persoonlijk aan te vallen. En al helemaal niet in hun privéleven.
Het was natuurlijk een sappig item om een discussie op te starten, maar het zou mij medeplichtig maken aan iets waar ik verre van wil blijven. Nu het breder in het nieuws is, kan ik er wel even bij stilstaan.
Maar ik kan er kort over zijn. Ik vind het een laffe, lage, gemene en onoorbare actie. Het is het ultieme zwaktebod als je niet meer met argumenten een debat kunt winnen om dan mensen direct maar aan te vallen om ze zo te blokkeren in de taak die ze opgedragen hebben gekregen.
En het is ultiem laf om zelf anoniem te blijven bij de uitvoering van zo’n actie. En ik heb ook het vermoeden dat de figuren die achter deze actie zitten waarschijnlijk wel moord en brand schreeuwen als opsporingsmethoden uitgebreid worden waardoor hun gegevens in databanken komen te staan.
“Bevel is bevel? Mooi niet! Zoek de verantwoordelijken op.” Stond op de site te lezen.
Pardon eikels, dit is een democratisch besluit dat uitgevoerd wordt. Niet een Befehl uit een dictatuur. En hoezeer ik het ook oneens ben met het besluit, het gevecht vindt plaats in Den Haag, met woorden.
Barbaren!
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
17 juni 2008: Firefox 3.0 download day (Directe download link NL Windoos en Mac)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
