900 Dagen

Een recensie van de IDFA-documentaire "900 Dagen". Een meesterlijke documentaire die aanzet tot denken. De vrouw schuifelt moeizaam door haar propvolle en donkere huisje. 'Ik word stram van het thuiszitten,' verduidelijkt ze. 'Ik moet meer bewegen.' Ze pakt een envelop, legt die op tafel en wijst op de afzender: 'Van het Kremlin.' Zij trekt er met langzame handen een brief uit. Het is een uitnodiging voor de feestelijkheden rond het jubileum van het beleg van Leningrad. 'Jullie zijn helden,' staat erin. 'We waren geen helden. We waren kinderen.' Overlevenden van die hel worden door Jessica Gorter geïnterviewd voor haar documentaire 900 Dagen, alleen, in paren of in groepjes. Leningrad, tegenwoordig Sint Petersburg, werd in september 1941 door de Duitsers omsingeld. Hun eerste move was de pakhuizen waar de rantsoenen voor de winter waren opgestapeld te torpederen. Exit voedsel. Dan zorgen dat niets meer de stad in kwam: hout of kolen werden niet meer aangevoerd. De bewoners crepeerden van honger en kou. Ze vielen dood op straat neer in de onbarmhartige vorst van de Russische winter.

Door: Foto: Schermafbeelding Trailer docu 900 DAGEN copyright ok. Gecheckt 25-08-2022

Nu nog Rauwer

Rawer (2012) is een vervolg op de docu ‘Rauw’ uit 2008.

Daarin maakten we kennis met Francis Kenter en haar zoon Tom Watkins, die alleen rauwe groenten eten. Moeder Francis kreeg een hoop woede over zich heen. Hugo Borst liet in DWDD in niet mis te verstane woorden blijken dat hij haar een geschifte fanatica vond, die haar kind min of meer mishandelde vanuit haar eigen extreme en dogmatische opvattingen.

Inmiddels heeft ook een arts aan de bel getrokken: die meent dat Tom ernstig ondervoed is, en schakelde de Kinderbescherming in. Moeder en zoon raken verstrikt in een web van allerhande instanties.

Meer informatie en online docu’s kijken bij IDFA

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: De Geweldige Dr. NakaMats

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Dr. Nakamats springt er vrolijk op los met behulp van een van zijn uitvindingen de PyonPyon (Foto: calorielab.com)

Deze week was Amsterdam in de ban van IDFA. Eén van de leukste documentaires die tijdens het grootste documentairefestival ter wereld vertoond werden, is zonder twijfel “The Invention of Dr. Nakamats” van de Deense regisseur Kaspar Astrup Schröder. Een uur lang wordt ons een kijkje gegund in het leven van de 81-jarige Japanse uitvinder en cultfiguur Dr. Yoshiro Nakamatsu.

Dr. NakaMats (zoals hij zijn naam het liefst gespeld ziet), is niet zomaar een uitvinder: nee, de beste man heeft het wereldrecord aantal patenten op zijn naam staan. In één van de openingsscenes vertelt de zelfverzekerde doctor dat hij er meer dan 3300 bezit, waarmee hij de nummer twee -Thomas Edison- ruim achter zich laat. Hieronder bevinden zich naar eigen zeggen ook de uitvindingen van de Floppy Disk en de Taximeter. In het uur dat volgt maken we kennis met een aantal andere uitvindingen van onze held.

Zo passeren het onderwaterschrijfblok, de mysterieuze ‘Love Jet 200’ spray en de PyonPyon springveerschoenen de revu. De bejaarde Dr. NakaMats mag zelf ook graag een rondje springlopen op zijn uitvinding, hij oogt nog erg kwiek en is er zelf van overtuigd minimaal 140 jaar oud te worden. Om dat laatste te bewerkstelligen let hij erg goed op zijn voeding: in 2005 won hij de Ig Nobel prijs voor het feit dat hij 34 jaar lang iedere maaltijd fotografeerde. Door deze data met zijn bloedwaarden te combineren kwam hij tot weer een nieuwe uitvinding: een geniaal voedingssupplement. Dat Dr. NakaMats een gezonde dosis humor bezit blijkt wel uit de speech die hij gaf bij de uitreiking van de Ig Nobel prijs: “I believe long life should be longer, speech should be short”.

Schröder maakte een integere documentaire, waarin niet alleen maar veel te lachen valt. Ook zien we de minder vrolijke kant van de doctor en zien we hoe hij niet alléén maar een cultfiguur is, maar wel degelijk een factor van belang is. Het hoogtepunt van de vertoning van afgelopen maandag in de Munt bioscoop was echter wel te zien nadat de credits voorbij gerold waren en de presentator de eregast aankondigde: Dr. NakaMats himself. Er waren nagenoeg geen vragen voor de regisseur, en de Doctor gaf daar ook weinig gelegenheid toe: kwiek gapte hij de microfoon en gaf een drie minuten durende show weg. Na het geven van een aantal geniale antwoorden op vragen vanuit het publiek (“What’s your most and least favorite invention?” antwoord: “Do you have kids? That’s your answer”) viel Dr. NakaMats, de grootste uitvinder ter wereld een luid, welgemeend applaus ten deel. Al strooiend met ‘lucky business cards’ verliet de bejaarde maar niet oude doctor als een popster de zaal.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Amsterdam heeft ‘t nog steeds

“Beste mensen, Dit is de standaard procedure in Amsterdam bij elke opbreking, waar, wanneer en hoe groot dan ook. Ik heb rechtstreeks uit het stadhuis vernomen dat er slechts 1 instantie is die hier aan debet is, keer op keer, en die tevens onaantastbaar blijkt de zijn. Het antwoord van degene op het stadhuis, meneer het ligt aan riool, riool, riool en wij staan machteloos. Het had ook eigenlijk niets anders mogen wezen. Beeldender kan je het beleid met zijn amateurs niet weergeven. Riool, riool,..”
(Reaguurder John Berrevoets in Het Parool)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.