De kracht van herhaling

De kracht van herhaling, het klinkt als een contradictie in terminus. Want waarom zou herhaling of een herhaalde vorm of beweging een krachtig beeldend gegeven zijn? Herhaling wordt per definitie saai gevonden, betiteld als sleur. En sleur heeft een negatieve lading, iemand die zich overgeeft aan sleur is saai. Gelukkig zijn er veel inspirerende voorbeelden van beeldende kunstenaars die het idee van sleur tegenspreken. Voor mij wordt het kijken naar kunstwerken die visueel gebruik maken van herhaling het meest boeiend als het kijken ernaar overdondert. Door de grootte van het kunstwerk, of door de fijne detaillering of door de gigantische hoeveelheid werk dat erin moet zijn gekropen. De toewijding, het geduld, de verfijning, alles klopt. Herhaling is vaak slechts een beeldend middel om een dieperliggende gedachte tot uitdrukking te brengen. Bijvoorbeeld binnen de Nederlandse Nul-beweging (gevormd door onder andere Jan Schoonhoven en Armando) spelen ritme, regelmaat en repeterende vormen een grote rol als objectief-neutrale weergave van de werkelijkheid.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 19-10-2022

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.