Het einde van het integratiebeleid

Door te kijken naar allochtonen, Turken of Marokkanen los je geen achterstanden op, stelt Han Entzinger, die met een invloedrijk WRR-rapport ooit de term ‘allochtoon’ muntte. Het is tijd om de etnische bril af te zetten. ‘De focus op ‘allochtonen’ suggereert dat cultuur de oorzaak van problemen is'. Dit stuk is geschreven door sociologen Marcel Ham en Jelle van der Meer. Het kabinet dat ‘Nederland terug gaat geven aan de Nederlanders’ is muisstil over integratie. Hoogleraar integratie- en migratiestudies Han Entzinger, al meer dan dertig kritisch volger van het integratiedebat, schreef direct na het aantreden van deze regering een opiniestuk waarin hij vaststelde dat het regeerakkoord de retoriek van mislukte integratie combineert met niet meer dan met symbolische maatregelen. Nu het kabinet ruim een jaar regeert, ziet Entzinger zijn observatie bevestigd. De facto is het landelijke integratiebeleid afgeschaft en daar heeft hij gemengde gevoelens over. De overwegingen van het kabinet – integratie is eigen verantwoordelijkheid – zijn niet de zijne, maar tegelijk is Entzinger niet rouwig over het verdwijnen van het integratiebeleid zoals we dat zijn gaan kennen: een fixatie op de aanpassing van specifieke etnische groepen. Hij acht de tijd rijp voor een mentale reuzenstap: afschaffing van het denken in etnische categorieën, oftewel het einde van het begrip ‘allochtoon’. Dat kan de weg vrijmaken voor goed integratiebeleid.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De massa-immigratie kwam van…?

De massa-immigratie kwam van Links! Nee, juist van Rechts! Na tien jaar framing van Rechterzijde kreeg Martijn van Dam eindelijk ook door hoe je het spelletje speelt, en kaatste de bal onlangs keihard terug. Maar hoe heeft het nu werkelijk gezeten?

Daarover discussiëren hoogleraar integratie- en migratiestudies Han Entzinger, promovenda op de Marokkaanse migratiegeschiedenis Nadia Bouras, en CDA-kamerlid Ger Koopmans in het programma ZOZ.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Entzinger en Bouras schilderen keurig hoe de ideeën over immigratie in Nederland over vier decennia langzaam evolueren. Hoewel het aanvankelijk de bedoeling was dat gastarbeiders hier maar een paar jaar zouden blijven, drongen werkgevers er op aan dat hun werknemers een langere verblijfsduur in Nederland werd gegund. Waarom werknemers vervangen door anderen – die je dan weer in moet werken – als er nog werk is en je mensen hebt rondlopen die ervaren zijn, tenslotte? Dit brengt vervolgens het recht met zich mee om vrouw en kinderen naar Nederland over te laten komen, iets waar ook de voorlopers van het CDA, de KVP en ARP, zich hard voor maken. Het gezin is immers een belangrijke waarde voor de christendemocraten.

Zelfs na de economische teruggang van eind jaren zeventig en de werkloosheid van de jaren tachtig blijft het idee van alle partijen (werkgevers, overheid, migrantengemeenschappen zelf) dat men terug zal keren naar het moederland. Met het oog daarop is het beleid van de overheid er daarom ook lange tijd op gericht, migranten zoveel mogelijk bij de eigen taal en cultuur te houden. Integratie wordt dus ontmoedigd.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.