Het einde van het integratiebeleid

Door te kijken naar allochtonen, Turken of Marokkanen los je geen achterstanden op, stelt Han Entzinger, die met een invloedrijk WRR-rapport ooit de term ‘allochtoon’ muntte. Het is tijd om de etnische bril af te zetten. ‘De focus op ‘allochtonen’ suggereert dat cultuur de oorzaak van problemen is'. Dit stuk is geschreven door sociologen Marcel Ham en Jelle van der Meer. Het kabinet dat ‘Nederland terug gaat geven aan de Nederlanders’ is muisstil over integratie. Hoogleraar integratie- en migratiestudies Han Entzinger, al meer dan dertig kritisch volger van het integratiedebat, schreef direct na het aantreden van deze regering een opiniestuk waarin hij vaststelde dat het regeerakkoord de retoriek van mislukte integratie combineert met niet meer dan met symbolische maatregelen. Nu het kabinet ruim een jaar regeert, ziet Entzinger zijn observatie bevestigd. De facto is het landelijke integratiebeleid afgeschaft en daar heeft hij gemengde gevoelens over. De overwegingen van het kabinet – integratie is eigen verantwoordelijkheid – zijn niet de zijne, maar tegelijk is Entzinger niet rouwig over het verdwijnen van het integratiebeleid zoals we dat zijn gaan kennen: een fixatie op de aanpassing van specifieke etnische groepen. Hij acht de tijd rijp voor een mentale reuzenstap: afschaffing van het denken in etnische categorieën, oftewel het einde van het begrip ‘allochtoon’. Dat kan de weg vrijmaken voor goed integratiebeleid.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De massa-immigratie kwam van…?

De massa-immigratie kwam van Links! Nee, juist van Rechts! Na tien jaar framing van Rechterzijde kreeg Martijn van Dam eindelijk ook door hoe je het spelletje speelt, en kaatste de bal onlangs keihard terug. Maar hoe heeft het nu werkelijk gezeten?

Daarover discussiëren hoogleraar integratie- en migratiestudies Han Entzinger, promovenda op de Marokkaanse migratiegeschiedenis Nadia Bouras, en CDA-kamerlid Ger Koopmans in het programma ZOZ.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Entzinger en Bouras schilderen keurig hoe de ideeën over immigratie in Nederland over vier decennia langzaam evolueren. Hoewel het aanvankelijk de bedoeling was dat gastarbeiders hier maar een paar jaar zouden blijven, drongen werkgevers er op aan dat hun werknemers een langere verblijfsduur in Nederland werd gegund. Waarom werknemers vervangen door anderen – die je dan weer in moet werken – als er nog werk is en je mensen hebt rondlopen die ervaren zijn, tenslotte? Dit brengt vervolgens het recht met zich mee om vrouw en kinderen naar Nederland over te laten komen, iets waar ook de voorlopers van het CDA, de KVP en ARP, zich hard voor maken. Het gezin is immers een belangrijke waarde voor de christendemocraten.

Zelfs na de economische teruggang van eind jaren zeventig en de werkloosheid van de jaren tachtig blijft het idee van alle partijen (werkgevers, overheid, migrantengemeenschappen zelf) dat men terug zal keren naar het moederland. Met het oog daarop is het beleid van de overheid er daarom ook lange tijd op gericht, migranten zoveel mogelijk bij de eigen taal en cultuur te houden. Integratie wordt dus ontmoedigd.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.