Het kan verkeren. Ineens ga je als socialistisch salonblog op zoek naar een Rolls Royce Phantom. Hoe zijn we hier terecht gekomen? Dat is eenvoudig, de partij waarmee we in zee gegaan zijn voor de advertenties, steunt een goed doel, de Milano MaartenMemorial. Uiteraard worden de deelnemende bedrijven ingelicht. Eerst wisten we ons hier geen raad mee. Hoe moet je je als weblog dat stevig uithaalt naar CO2 uitbrakende auto's nu aandacht besteden aan een evenement waarin de "slechtste" auto's gebruikt worden? Maar na een paar dagen besef je dat het eigenlijk kolder is om op deze schaal te gaan zitten mierenneuken. Het evenement levert immers kankerpatiënten eindelijk weer eens een fijne dag op en zorgt tevens voor een stevige financiële injectie voor het kankeronderzoek. Dus, wij op zoek naar die Rolls Royce Phantom waarom gevraagd wordt in het persbericht. Even hebben we overwogen om met onze mega-stroom reclame inkomsten er gewoon zelf één aan te schaffen via Marktplaats. Helaas bleek de match tussen onze creditpositie en de vraagprijs zeer op gespannen voet te staan. Het zou nog wel lukken een leuke folder te kopen. Maar dat rijdt zo beroerd. Verder stuiten we in ons onderzoek, dat doen we immers bij alles, op het probleem dat er niet één maar zeven Rolls Royce Phantoms bestaan. Het bericht specificeert niet welke gewenst is. Afijn, kniesoor die daar op let. Maar door al ons langdurig onderzoekswerk heeft de waarheid ons inmiddels achterhaald. De Phantom is al gevonden. Wat dan nog rest is de oproep tot doneren. Bij deze!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Zo nu en dan valt er een enveloppe door de brievenbus waarvan je bij het oprapen denkt “Hé, hier zit meer in dan alleen een brief.” Negen van de tien keer is het dan een mailing van een goed doel. En dat “meer” bestaat dan vaak uit een pen, een potlood of een klein kladblokje.
Waarom doen ze dat? Dat doen ze omdat de mens sneller genegen is om iets te geven als ze eerst iets van je ontvangen. Dit mechanisme heet reciprociteit ofwel wederkerigheid.
In marketingland heeft men dat al een hele tijd als belangrijk principe.
De vraag is echter hoe effectief dit principe is in het geval van de brief die u zojuist heeft opgeraapt. Unicef bijvoorbeeld stuurt regelmatig een pen mee. Kost ze waarschijnlijk 20 cent voor de pen en 30 cent extra postzegels. Half miljoen enveloppes zorgt voor 250K extra kosten. Dat moet dan wel aan extra donaties, plus nog wat meer (anders had het geen zin) binnen komen.
Helaas heb ik geen recent onderzoek kunnen vinden waarin de effecten gestaafd worden. Daarom de volgende vragen:
– Denkt u dat het een goede manier is om meer donaties binnen te halen?
– Vindt u het ethisch verantwoord dat een goed doel uw sociale reflexen misbruikt om u extra donaties uit de zak te kloppen?
– Weegt het potentiële extra bedrag aan donaties op tegen de flinke extra milieuvervuiling die de “cadeautjes” met zich meebrengen?
– Zou het CBF goede doelen hun keurmerk moeten afpakken als ze van deze methode gebruikmaken?
Deze week was het weer zover: een envelop met acceptgiro van de Lepra stichting. Die envelop maak ik niet eens meer open, ik ken de organisatie en de inhoud inmiddels uit mijn hoofd. Dit ritueel voltrekt zich een paar keer per maand voor verschillende organisaties en altijd met dezelfde uitkomst; de vuilnisbak.
Ik heb niets tegen goede doelen. Ik vind dat ik best minder bedeelden, of een andere goede zaak, financieel mag steunen, zeker omdat ik bovenmodaal verdien. Die paar euro per maand zal mijn leven slechter, noch beter maken, terwijl het voor iemand anders letterlijk een wereld van verschil kan zijn. Daarom steun ik ook verschillende goede doelen (zowel binnenlands als buitenlands). Omdat je niet alles tegelijk kan steunen verander ik ook nog wel eens van doel. En daar zit hem nu juist het probleem.
Zodra je eenmaal bekend bent bij een goed doel veranderen deze moeder Theresa’s in spe ineens in pitbulls. Je wordt bestookt met extra acceptgiro’s: of je deze maand toch niet nog wat extra’s kan bijdragen? Ook als je het donateurschap opzegt word je nog jarenlang verblijd met bergen papier inclusief bijbehorende acceptgiro. Waarschijnlijk kost het drukken en versturen meer dan ik ooit aan een dergelijke organisatie heb gegeven. Het meest extreme voorbeeld van pitbullgedrag zijn twee organisaties, aangesloten bij het CBF die, nadat ik mijn donateurschap had opgezegd, rustig door bleven gaan met afschrijven!
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.