Geweldloosheid leren in Soedan

In Soedan is de noodtoestand afgekondigd. Na de afzetting van dictator Omar al-Bashir blijft het onrustig in het Afrikaanse land. Nina Koevoets  gaf  trainingen  over geweldloosheid als een levensstijl en manier om persoonlijke en sociale conflicten op te lossen. Ze interviewde een van de cursisten, Jacob Aluong, afkomstig uit Zuid-Soedan. 'Waren mensen zich bewust geweest van geweldloosheid in mijn kindertijd, had de oorlog niet 20 jaar hoeven duren', meent hij. Waarom wilde je meer over geweldloosheid leren? “In mijn land is geweld de norm: mensen zoeken geen andere manieren om hun geschillen aan te pakken en dan escaleert de situatie snel in vuist- of vuurgevecht. Veel mensen zijn geradicaliseerd: ze geloven alleen in geweld. Ik wilde andere manieren vinden om met conflicten om te gaan en die leren aan de jongere generatie. “Omdat ik opgroeide tijdens de oorlog, ik ben geboren in 1983, dacht ik dat mensen als agressief worden geboren. Pas op school leerde ik voor het eerst over vreedzame landen. Dat was een eye-opener voor me en motiveerde me manieren te vinden om mijn eigen land vreedzaam te maken. “Soedan was toen één land. Na het vredesakkoord tussen het zuiden van Soedan, dat voornamelijk christelijk is, en het Islamitische noorden, kregen we na de oorlog de kans om te beslissen of we één Soedan wilden blijven of ons eigen land wilden zijn. En in 2011 was daar Zuid-Soedan. Maar toen kwamen er veel uitdagingen die ons weer in conflict brachten. De rebellen die in het noorden hadden gevochten, integreerden niet en begonnen te vechten met soldaten die loyaal waren aan de president. Die strijd stortte het nieuw gecreëerde land in de bloedige burgeroorlog die nog steeds doorgaat. “Het waren de raciale en religieuze kwesties die de strijd met moslims in het noorden veroorzaakten, maar nu moeten we het land opbouwen. Wat we nodig hebben is geweldloze communicatie, zodat men kan communiceren zonder toevlucht te nemen tot geweld.”

Door: Foto: Nina R (cc)
Foto: Ammon Beckstrom (cc)

In het heetst van de strijd

ACHTERGROND - Hoe kunnen we geweld verklaren? En hoe gaan we het te lijf? Met het oog op een geweldloze toekomst kunnen we er maar beter over blijven praten.

Of het nu op tv is of in real life, vroeg of laat krijgen we allemaal met geweld te maken. Het is het moment dat de dialoog ophoudt en machtsverhoudingen definitief worden bepaald. Het lijkt bij het leven te horen. We ervaren het, plegen het of zoeken het op in boeken of films. Hoe valt onze intrinsieke neiging naar geweld te verklaren? En hoe kunnen we er het beste mee omgaan? In het Science Café gaat Sofie van den Enk met verschillende wetenschappers van de Universiteit Utrecht op zoek naar antwoorden.

Geweld: biologisch verklaard

Om het menselijk gedrag te verklaren loont het soms om te kijken naar onze meest nabije soortgenoten. Volgens bioloog prof. Liesbeth Sterck, die onderzoek deed naar geweld bij mensapen, is de aanleiding voor agressief gedrag vaak simpel: twee individuen willen tegelijkertijd hetzelfde, voedsel of een seksuele partner. En dus ontstaat er een conflict. Of de gemoederen hoog oplopen en het daadwerkelijk tot een gewelddadig conflict leidt, hangt af van de belangen. Want eigenlijk vechten apen liever niet. In een potje bluffen worden de krachtsverhoudingen gemeten en wie daar als winnaar uit de bus komt, krijgt wat hij of zij wil. Geweld en agressie hebben zo dus een sociale functie: conflicten tussen individuen bevestigen de hiërarchie in de groep. En misschien ligt daar wel de evolutionaire oorsprong van het geweld dat we als mens ook kennen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.