Closing Time | A Haunted Landscape for Orchestra (live)

https://www.youtube.com/watch?v=Hzv5mgNzDOg Nou, wat een uitdaging, want persoonlijk heb ik hier dus niets mee. Niets met deze muziek en ook niets met deze specifieke compositie. Piep piep knor, maar dan wat anders. Het zal allemaal wel belangrijk zijn en modern, en highbrow en helemaal horend bij de canon van de Westerse cultuur, en dat als je het hoort dat je dan je hand onder je kin doet, je bril iets opschuift  en interessant knikt, van ja, verduveld, die Crumb, ik mag George zeggen, wist die noten toch maar mooi op de balken te leggen. Maar George Crumb is dit jaar overleden. En hij werd in een parallelle wereld die ik niet ken, erg gewaardeerd. Ik denk bij Crumb aan stripboeken, sorry. Ik kende hem niet, ik wist niets van hem en zijn werk, zijn oeuvre. Maar hij deed gekke, ongebruikelijke dingen met muziek, dat kan ik wel waarderen. En ik las zijn overlijdensbericht dit jaar. Dan gaat er iemand dood van wie je nog nooit gehoord had. Maar dit nummer doet wat het belooft: je wordt meegevoerd door een vervloekt, een betoverd, behekst landschap. Het is daar niet pluis, er loert overal onraad, je moet oppassen, anders staat Robert Crumb ineens achter je met een schrille toon of een paukenslag – ril, huiver, griezel.

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.