Het is de afgelopen dagen volop in de media: de e-reader rukt op! Via slimme marketingcampagnes op websites (zie de advertentie elders op deze pagina) en in de traditionele media introduceert e-readerfabrikant Sony samen met boekhandel Bol.com de apparaatjes op de Nederlandse markt. Met steun van schrijvers die de readers testen en aanbevelen, en gratis e-boeken bij de aanschaf. Groot uitpakken met een gadget in zware economische tijden is toe te juichen. Dan mag je zelfs de enorme (kuch) milieuwinst van de machientjes benadrukken. Hoewel er al jaren e-readers te koop zijn, mag een krant best aandacht besteden aan de introductie. Maar een krant als de Volkskrant zou toch beter moeten weten dan in een periode van tien dagen maar liefst drie stukken te schrijven over de Sony e-reader. En iedere getoonde foto bij de verschillende artikelen bevat slechts de Sony Readers. Geen woord over de Kindle, Ilias, Bebook en een dozijn andere e-readers die al een tijdlang bestaan. De meeste zijn gewoon in Nederland te koop.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bij de laatste verkiezingen voor de gadget of the year van blingblog Engadget voert Apple weer de boventoon. Onderworpenen van de nieuwste iReligie stemmen alle apple-producten en masse naar de top. Maar is die liefde voor alles wat duur, hippig en des Jobs is wel terecht? Want uw verslaggever, nonhip tot op het bot, kreeg onlangs een kek speledingetje in handen. Gemaakt door een – tot nu toe – Taiwanese stickerplakker die nog nooit van technohip heeft gehoord. Om Joran van der S. te citeren: “Het is iets kleins, maar iets lekkééeerrrsss”.
Je moet het Apple-baas Steve Jobs nageven: Hij is goed in het verkopen van spulletjes. De uitvinding van de iPod bleek een commercieel kassucces. Met de juiste mengeling van technohip en orginaliteit wist hij de halve wereld aan de witte oortelefoontjes te krijgen. De iPhone, ook zo’n kek apparaatje, is waarschijnlijk de nieuwste religie geworden.
Had ik nooit echt iets mee, trouwens. Ik heb een mp3-speler die meer kan, beter geluid heeft en goedkoper is. En ik heb al een telefoon. Waar je op kan internetten. Dat gaat net zo waardeloos als op een iPhone.
Maar bij zijn laatste presentatie kwam de coltrui-vijftiger met nog iets beters: een supersmalle laptop. Kan zo tussen de paperassen in de tas. Heel mooi, maar eigenlijk veel te laat.
Vorig jaar kwam Asus, de Taiwanese computerfabrikant die vooral bekend staat om de goedkopere, plompe modellen, met een nieuwtje: de Eeepc. Een ultrakleine laptop, minder dan een kilo zwaar. Gestript van bijna alles wat je op een laptop vindt. Geen dvd, floppy, zelfs geen harde schijf. En vooral – dat is nog het leukste – geen Windows Vista. De Eeepc draait op Linux. Toch kan je erop tikken, internetten, e-mailen en chatten. Muziek luisteren en films kijken gaat prima, en websites als youtube zijn goed te bekijken. En dat allemaal voor de prijs van 350 euro. Goedkoper dan een iPhone met het formaat van de nieuwste Harry Potter.
Het apparaatje heeft zoveel succes dat de Asusfabrieken zich sufdraaien en concurrenten zich afvragen waarom ze altijd zoveel tijd en geld in loodzware laptops hebben gestoken.
Kijk: goedkoop, functioneel, klein en toch een beetje dat early-adoptergevoel. In mijn appelloze wereldje is dat pas echt technohip. Man.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Mijn Foto des Tages inzake ‘Europa’s grootste kerstboom’ maakte nogal wat los in de comments en in zekere zin moest ik daar bakzeil halen. Maar nu gaan we op (redelijk) zeker met de presentatie van de ‘kleinste usb-gestuurde kerstboom’. Schrale troost voor eenzame gamers, workaholics en displaced businesspeople, die toch een toefje kerstgevoel bij zich willen hebben.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.