Markante ministerraad

Het kabinet Den Uyl schijnt de meest markante ministerraden gekend te hebben. Het kabinet Rutte II doet serieuze pogingen dat te overtreffen. Minister 1: “Shit! Crisis!” De MP: “Wat? Alweer één?” Minister 1: “Ja, die koffiekan hier is lek”. Minister 2: “Welja, een lek! Dat kunnen we er nog wel bij hebben”. De MP: “Nou, dat zien we dan straks wel verder”. Minister 3: “Eh, ben je niet bang dat de pers dat als het zoveelste uitstel ziet. Gebrek aan daadkracht en zo?” De MP: “Mwah, van de pers hebben we weinig te duchten. Bovendien mogen we ons gelukkig prijzen met een dom volk. Hoe harder de pers ons aanpakt, hoe beter mijn partij het in de peilingen doet.” Minister 3: “Jawel, maar ik stel toch voor dat we ons beraden over een passende oplossing”. De MP: “We? Ik dacht dat we afgesproken hebben dat ieder zijn eigen verantwoordelijkheid heeft?” Minister 1: “De koffiekannen vallen toch onder Algemene Zaken, ofwel jouw departement?”. De MP: “Maar ik heb het niet lek gemaakt. Het lekte toen jij het ter hand nam”. Minister 1: “Pardon? Je beschuldigt me van zelfbevlekking?”

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.