Bootje komt zo

EU-buitenlandchef Federica Mogherini is blij. Blij dat de EU nu eindelijk inziet dat de migratie van bootvluchtelingen een Europees probleem is. Zij hoopt dan ook van harte dat het inzetten van extra boten en vliegtuigen en het hard aanpakken van mensensmokkelaars door Europol tot minder verdrinkingsdoden leidt. Ruim vijfduizend doden in zestien maanden zijn er natuurlijk ruim vijfduizend te veel. Een proef met het verspreiden van erkende vluchtelingen over de EU-landen moet Griekenland en Italië ontlasten, landen waar verreweg de meeste migranten aankomen. Of aanspoelen beter gezegd. Het geniepige zit ‘m in het woord erkende. Dat zullen er verhoudingsgewijs een stuk minder zijn dan illegale vluchtelingen. Die moeten op termijn allemaal weer terug. En opnieuw sparen voor een volgende poging om Europa te bereiken. Waar slachtoffers vallen, zijn ook boosdoeners. De gewetenloze mensenhandelaren bijvoorbeeld, die willens en wetens vluchtelingen de dood injagen. Na hen eerst hun laatste bezittingen te hebben ontfutseld. De EU niet te vergeten. Europa staat erbij en kijkt ernaar. Wegkijken is een van de belangrijkste pijlers van het hedendaagse EU-beleid. Naast ontkennen en oeverloos praten. En waar is de Afrikaanse Unie, die zomaar toestaat dat honderdduizenden kapitaalkrachtige en vooral jonge Afrikanen - een overtocht kost soms wel achtduizend euro - hun heil in Europa zoeken. Op deze manier bloedt het Afrikaanse continent letterlijk dood.

Door: Foto: UNHCR (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.