Een bijdrage van GB van Publiekrecht & Politiek. Het stuk is ook daar te lezen. In Izmir werd eind april een hoge conferentie belegd over de vraag hoe het nu verder moet met het EHRM. Het Hof dreigt immers alleen al vanwege de werklast (nog altijd komen er duizenden zaken meer binnen dan er worden afgedaan) door zijn hoeven te zakken. Gegeven het feit dat het Hof in de hoek is beland waar klappen vallen, verdient de slotverklaring van de aanwezige regeringsvertegenwoordigers meer dan gemiddelde aandacht. Tot op welk niveau heeft het Hof inmiddels vijanden gemaakt? De Izmir-verklaring is nergens heel expliciet, zoals ook niet gebruikelijk is bij dit soort verklaringen. Maar de luide aanmoedigingen om de ontvankelijkheidseisen uit te bouwen tot een serieuze toegangsbeperking, lijken toch veel op aanmoedigingen van luier-zatte ouders van een kind dat bezig is zinderlijk te worden. De huidige mogelijkheden om een klacht niet-ontvankelijk te verklaren zijn van groot gewicht, aldus de Conferentie, en zij ‘stresses the importance that they are given full effect by the Court and notes, in this regard, that the new admissibility criterion adopted in Protocol No. 14, which has not yet had the effect intended, is about to be shaped by the upcoming case law and remains to be evaluated with a view to its improvement.’ Het EHRM wordt tenmiste voor een deel medeplichtig geacht aan zijn eigen werklast. Moet het maar klagers buiten de deur houden?
Het Europees Hof voor de Mensenrechten in Straatsburg heeft dinsdag bepaald dat hij rekening moet houden met de gevoelens van andere mensen. De vraag is nu natuurlijk, waar houdt dat rekening moeten houden op?
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
NIEUWS - Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens zegt dat vingerafdrukken van vrijgesproken verdachten niet mogen worden bewaard. De Eerste Kamer heeft net een wet aangenomen die dat wel mogelijk maakt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.