https://www.youtube.com/watch?v=zUN9ActX1ss
Ik heb er soms spijt van als ik iets wilde uitzoeken, achteraf dan. Had dat nou niet gedaan, denk ik dan, dan was ik niet teleurgesteld geweest, dan was er geen deceptie, dan was ik niet geconfronteerd met die uiteenspattende roze zeepbel waar al die tijd een banaliteit in bleek te zitten. Of zoiets.
Ik herinner me nog die elpee Five Leaves Left, van Nick Drake. Wauw, dacht je dan vroeger, diep man, daar moest wel een loodzware symboliek achter schuilgaan, of anders zeker iets zeer poëtisch, poehee, de laatste vijf blaadjes, ga er maar aanstaan. Wat zou dat wel allemaal niet kunnen betekenen? De werkelijke betekenis bleek echter zeer prozaïsch. Het bleek de waarschuwende tekst te zijn in een pakje vloei: vanaf hier bevinden zich nog maar vijf vloeitjes in dit pakje.
En dan dat meisje, die Jennifer Eccles, waar The Hollies dat liedje over hadden geschreven. Dat moest wel een erg bijzonder meisje zijn geweest, en een erg mooie romance ook. Vandaar dat liedje natuurlijk. En Eels ziet dat, en daarom coveren ze het.
Maar Jennifer Eccles heeft nooit bestaan. Nou ja zeg. En toch heeft ze een liedje. En dat wordt eigenzinnig gecoverd door Eels. Het mooie van de versie van Eels is dat ze de song zo traag brengen, dat tie haast tot stilstand komt. En dat met minimale instrumentale begeleiding, minder kan haast niet.
I love Jennifer Eccles
I know that she loves me
I love Jennifer Eccles
I know that she loves me