De keerzijde van het real-time web

Eergisteren stond er een interessant artikel in, jawel, het Amerikaanse blog TechCrunch. De Amerikaanse redacteur, Paul Carr, maakt zich zorgen over het 'real-time web'. Het real-time web is sinds vorige week een stuk dichterbij gekomen nu zowel Google als Microsoft hebben besloten de berichtjes op Twitter real-time op te nemen in de zoekresultaten. Dat betekent dat zoekmachines nu bij een ramp potentieel eerder resultaten over die ramp kunnen gaan geven dan dat de ramp algemeen bekend is. Als meerdere mensen tegelijkertijd een tweet plaatsen over een crash dan concluderen de zoekmachines in de toekomst waarschijnlijk dat er iets aan de hand is, en zullen de resultaten van bepaalde zoekopdrachten daarop aanpassen. En dat alles voordat er artikelen in de (online) kranten zijn verschenen. En Carr maakt zich hier zorgen over. Niet om het beschikbaar zijn en komen van de informatie op zich, maar over het effect dat dit op mensen zal hebben. Nu al constateert hij dat jongeren (en in mindere mate ook ouderen) bijvoorbeeld bij concerten al voor een groot deel met een mobieltje in de lucht het concert verslaan, in plaats van van de muziek te genieten. Volgens hem zal dat alleen maar erger worden. Het gaat er niet meer om dat je er geweest bent, maar dat je kan laten zien dat je er geweest bent. En dat dat stoer, vet, cool of whatever was.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.