Deutschland über alles

Het is het grootste naoorlogse taboe wat we kennen: voor Duitsland zijn. Het is iets wat in je prille puberteit ontstaat wanneer je merkt liever zuurkool dan stamppot te eten. Een paar jaar later smaakt een Bitburger je beter dan een Heineken en zoen je met ene Heidi. Je kunt meer nummers van Rammstein van a tot z meezingen dan van De Dijk en Doe Maar en je droomt van je favoriete auto: een dikke witte Mercedes met drie zwarte strepen die over het midden van de motorkap naar de kont lopen. Opeens weet je het. Je bent voor Duitsland. Vriendjes vinden het maar vreemd dat je liever de Kicker leest dan het onvolprezen Voetbal International. Je vader begrijpt er niets van dat je Mario Basler drie klassen beter vindt dan ‘pitbull’ Edgar Davids. Ook het kunnen smullen van een feilloos uitgevoerde Schwalbe door een Duitse anti-held als Andy Möller kan bij weinigen op begrip rekenen. Het leven als fan van Die Mannschaft is niet bepaald eenvoudig. Alsof je als muziekliefhebber moet bekennen dat Zanger Rinus goede teksten schrijft. Het is iets waar je niet voor durft uit te komen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.