U bent schuldig aan klimaatdoden!

Dat is nu jammer voor de communicatiejongens en meisjes van Hivos. Het Hivos-spotje ‘Energiebesparing hier scheelt rampen daar’ roept bij mij niet de gewenste reactie op. Ik voel niet de aandrang tot gedragsverandering. Ik draai de doucheknop niet eerder uit om de levens van Pakistanen te redden. Zou een verandering van het regime dáár niet veel meer slachtoffers voorkomen? Ook laat ik mijn auto niet staan om klimaatrampen te voorkomen, maar omdat het parkeren in het centrum zo duur is. Ten slotte zorgt mijn autogebruik niet voor rampen. Al rij ik de godganse dag in mijn benzineslurpende vierwieler rond, de aarde zal niet gaan schudden. Echt niet.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: They’re going down

[qvdd]

The government can take away my freedom, but if they take away my internet porn, they’re going down

Twitter speelde – tot het internet geheel uit de lucht werd gehaald – een belangrijke rol in de onlusten in Egypte. Nu wordt er vooral buiten Egypte over het land getwitterd. Bovenstaande tweet was natuurlijk grappig bedoeld, maar een dictator die bereid is het land totaal van haar communicatiemiddelen te beroven moet welhaast wanhopig zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn | Wel niet beter minder communiceren

Logo kamerstukken van de dagMooi stukje proza van JP voor de late vrijdagmiddag. Twee kamerleden wilden nu toch graag eens weten hoe het zat met de voorgenomen reductie van de voorlichters en communicatiespecialisten van de overheid.
In een brief geeft JP antwoord. Vrij vertaald is die reductie er nog niet en als die reductie komt is het niet duidelijk ten opzichte van de situatie van welk moment dat is.
Maar interessanter nog is zijn betoog over waarom voorlichting toch zo belangrijk is en daarmee impliciet over waarom de reductie er nog niet is. En dat betoog is vrij consequent in de lijn van dit en vorige JP kabinetten: we moeten meer/beter/vaker uitleggen hoe wij het zien, want de burger begrijpt het anders niet.

Liever zou ik zien dat de overheid zorgt dat al hun informatie gewoon beschikbaar is en dat ik zelf kan bepalen wat ik daarvan wil weten. Maar goed, dat schijnt niet langer de taak van de overheid te zijn.

Laat gerust weten wat u zelf van de brief vindt. Het is een kort kamerstuk, dus u kunt het vast wel aan.

En ik ga weer over tot de orde van de dag.
Mocht u uw ei kwijt willen bij de politiek naar aanleiding van bovenstaand stuk, gebruik dan de site van Mail de politiek.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Trage communicatie

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Agamanolis en zijn waaier op PICNIC 2008 (Foto: Flickr/michellzappa)

Een tegenbeweging tegen de opmars van de fastfood kon natuurlijk niet uitblijven. En eind jaren ’80 was het zover. Vanuit Italië kwam dan eindelijk het langverwachte culinair reactionisme: de slow food beweging was geboren. Waar fast food staat voor goedkoop, mono-cultuur, globalisme, onpersoonlijkheid en ‘one size fits all’ probeert slow food de mensen te verleiden tot localiteit, kwaliteit, multi-culti, persoonlijkheid en exclusiviteit. De beweging is bijzonder succesvol, wat onder andere valt af te meten aan de gigantische hoeveelheid kookprogramma’s op TV. Op dit moment lijkt er een mooie balans te zijn tussen fast en slow food: hordes juppen halen de ene dag een patatje en gaan de volgende dag de keuken in met locale eco-producten.

Het succes van de slow food movement deed ook bij Stefan Agamanolis een belletje rinkelen. De onderzoeker, die zich vooral bezighoudt met digitale media en communicatietechnieken vroeg zich hardop af of er analoog aan de voedsel-revolutie niet ook een vergelijkbare revolutie op het gebied van elektronische communicatie nodig was. Want wanneer we aan onze huidige manier van communiceren over langere afstanden denken komen dezelfde steekwoorden als bij fast food boven. Ook het mobieltje is onpersoonlijk, resultaat van een mono-cultuur en erg algemeen (je gebruikt hetzelfde apparaat om een pizza te bestellen als om je geliefde te bellen).

Agamanolis besloot dat het tijd was voor een ‘slow technology’ movement. Met traag bedoelt hij hier natuurlijk niet de terugkeer naar de postduif, maar het verpersoonlijken van (communicatie)technologie. Locatie en doel van communicatie moeten dicteren wat voor apparaat je gebruikt of hoe dat apparaat moet werken. Of zoals Agamanolis het verwoordde: je hebt toch ook niet één enkele stoel bij je voor ieder zit-moment. Nee, je hebt een bureaustoel, een ligstoel, een zitbank. Voor ieder moment, voor ieder doel een andere stoel, of een ander soort voedsel, of een andere manier van communiceren.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zot in de zorg

GeenCommentaar geeft ruimte aan gastloggers. Elke 7e van de maand hebben we hier P.J. Cokema te gast. Hier zijn bijdrage van vandaag.

Op dit beeldscherm hou ik alles in de gaten (Foto: Flickr/Meisje van de Slijterij)

Nog even en het enige beeld dat we hebben van wat er zich buiten afspeelt, zit gevangen in de nauwe kaders van het beeldscherm. Mensen turen steeds vaker en langer op een of ander scherm. Beperkte zich dat vroeger tot de uurtjes televisie kijken, nu voegt internet daar een hele dimensie aan toe. En wendt men de blik even ergens anders heen, dan is dat om de display van het mobieltje of de tomtom af te lezen. De werkelijkheid wordt steeds virtueler. De zorg mag op die ontwikkelingen niet achterblijven. Want stel je voor dat in een ziekenhuis, verpleegtehuis of psychiatrische inrichting alles nog steeds veel analoger gaat dan daarbuiten. Je zou als opgenomen patiënt knettergek worden.

Ik zal twee voorbeelden geven.

Voorbeeld één. Ouderen van een zorginstelling in Dordrecht hebben een speciaal beeldscherm gekregen, waarmee ze contact kunnen krijgen met een zorgverlener en medebewoners. Het AD meldde: Camera’s maken ouderenzorg lichter. Daarmee wordt niet bedoeld dat de beeldschermen een soort lichttherapie voor de donkere dagen bieden. Nee, personeelstekort leidt tot deze oplossing. Er kan zorg geleverd worden, zonder dat er een verzorger in de woning van de hulpbehoevende bejaarde aanwezig is.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige