Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam ziet niets in het plan een wietpas in te voeren waardoor alleen Nederlanders boven de achttien nog in coffeeshops kunnen kopen. Hij denkt - terecht - dat overlast (en criminaliteit) gaan toenemen doordat de buitenlandse en jongere gebruikers op straat gaan kopen. Het plan betekent meer tussenhandel. Tot dusver redelijke woorden van de Amsterdamse burgervader. Maar vervolgens vliegt hij verschrikkelijk uit de bocht: Ik denk dat we meer aanwezig moeten zijn op scholen. Bijvoorbeeld speeksel- of urintetests voor leerlingen. En de kluisjes op scholen controleren en drugs in beslag nemen. Wat een armoede. Ik vind plan A niks, dus ik bedenk een nog slechter plan B, rechtstreeks afkomstig uit het boek 1984, lijkt het wel. De burgemeester lijkt een totaal lak aan privacy te hebben. Om een beperkt probleem op te lossen gaat hem blijkbaar niets te ver. Speekseltesten en urinetesten, doorzoeken kluisjes? Hebben scholieren dan geen recht op privacy? Slechts een kleine minderheid van de jongeren gebruikt regelmatig softdrugs én veroorzaakt problemen in de buurt. Is het daarom gerechtvaardigd alle jongeren te behandelen als overlastgevende drugsgebruikers? Uiteraard niet. De vraag rijst dan ook wat een school moet doen als blijkt dat een leerling softdrugs heeft gebruikt. Je kan het aan de ouders vertellen natuurlijk of het kind tijdelijk schorsen, ook als het gebruik in het het weekend heeft plaatsgevonden, zonder dat het een slechte invloed had op de schoolresultaten. Als burgemeester wordt er van je verwacht dat je met goede voorstellen komt die je goed onderbouwt. Dit voorstel is niets van dat alles. Van der Laan, bespaar Amsterdam en vooral Nederland in het vervolg je idiote - en gevaarlijke - hersenspinsels.
NIEUWS - Strenger cannabisbeleid zorgt er niet voor dat blowers minder cannabis kopen. Waar gebruikers hun wiet en hasj kopen wordt wel beïnvloed door het beleid.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.