Toen de oprichter van het bedrijf waar ik nu al een tijd voor werk, vertrok, deelde hij het boekje Het zand in de machine, Managerscultuur in Nederland van Chris van der Heijden uit. Daarmee gaf hij duidelijk te kennen dat we zijn bedrijf niet te grabbel moesten gooien aan managers, mannetjesmakers en ellenboogwerkers. Nou waren we dat toch al niet van plan, maar zo'n boekje lezen kon vast geen kwaad. Het boekje zit zo bomvol met interessante zaken dat een uitgebreide bespreking op de loer ligt. Maar aangezien het boekje maar 120 bladzijden klein is, is een te lange bespreking overkill. Kan je beter het boek lezen. En dat laatste is wel aan te raden. Op een vlotte wijze, met verhalen uit de praktijk, beetje wetenschap, wat geschiedenis en wat filosofie wordt het fenomeen "managerscultuur" stevig te kakken gezet. Alle rare, moeilijke en kwalijke aspecten komen langs. En als je het uit hebt, vraag je je af hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat er überhaupt managers nog leven. Een volksopstand had allang plaats kunnen vinden waarmee deze hele klasse terstond naar de geschiedenisboeken zou zijn verplaatst.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Verpakkingsbelasting. Een belasting op verpakkingen van producten. Een mooie maatregel om fabrikanten te dwingen milieuvriendelijker verpakkingen te gaan produceren. Of toch niet? De fabrikanten berekenen de belasting direct door aan de consument. Want het is natuurlijk veel duurder om het verpakkingsmateriaal aan te passen of milieuvriendelijker te maken.
Het gevolg? Uiteindelijk betalen de mensen die het product kopen dus de kosten die eigenlijk voor de fabrikant bedoeld waren, zonder dat de consument kan zien voor welk product hij precies hoeveel meer betaalt. Een belastingmaatregel die de mensen dus raakt waarvoor de regeling niet bedoeld is.
En als het geld dan nog voor de volle honderd procent werd besteed aan ‘het milieu’, dan zou ik daar nog wel vrede mee kunnen hebben. Maar nee. Van de verwachte opbrengst van 240 miljoen gaat slechts 115 miljoen naar het Afvalfonds (ah, toe maar weer een nieuw instituut). Wat gebeurt er met de rest? Dat is gewoon mooi meegenomen, en kan aan andere dingen besteed worden, bijvoorbeeld het begrotingstekort.
Wordt het niet weer eens tijd om te gaan kijken welke instituten overbodig zijn in onze democratie, in plaats van de tekorten te financieren met excuus-belastinkjes en extra bureaucratie? Ik stel voor te beginnen met dit kabinet.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.