Tja, het vuurwerkverbod. Arno Bonte en David Rietveld stelden het vorig jaar voor en konden rekenen op een heleboel bijval, en vooral ook een hele hoop afkeuring: betutteling, waar bemoeiden ze zich mee, neem ons niet een jaarlijks stukje lol af! Ikzelf bevond me toen stevig in die laatste groep. Ja, het is slecht voor het milieu, en ja, er vallen een paar slachtoffers, maar dat gebeurt ook in het verkeer.
Maar na een aantal discussies met mensen in mijn omgeving die voor zo'n verbod zijn kom ik er steeds meer achter dat ik eigenlijk helemaal geen echte argumenten heb voor mijn standpunt, anders dan een sentimenteel beroep op 'traditie'. Ja, het hoort erbij en ja, het is leuk, maar als je naar de cijfers rondom vuurwerkgebruik kijkt, dan schrik je flink.
Bijvoorbeeld, een groot deel van de slachtoffers van vuurwerk is omstander. Dat zijn dus mensen die niet zelf vuurwerk afsteken, maar die geraakt worden door andermans spul. Dat heeft niets te maken met eigen verantwoordelijkheid en voorzichtig doen, wat een verbod betuttelend zou maken.
Daarnaast is er de schade. Uiteraard is dat de directe schade van die door jeugd opgeblazen brievenbussen, maar ook ziekenhuisopnames, extra politieinzet en de niet direct zichtbare milieuverontreiniging. Een Groningse econoom schatte de totale schade op bijna 1 miljard. Dat is 16 keer meer dan de totale verkoop van vuurwerk!
Op basis hiervan zou een vuurwerkverbod niets van betutteling hebben. Integendeel. Mens en maatschappij worden zo beschermd. Niet tegen zichzelf, maar tegen elkaar.
Zo schuift mijn standpunt langzaam op richting dat van Rietveld en Bonte. Maar echt van harte gaat dat niet, want iets in mij blijft roepen: "Maar het is traditie!"
