Feiten doen er wel degelijk toe

Degenen die stellen dat fact-based politics onmogelijk is, maken een logische denkfout en vallen hun zelfgebouwde stroman aan. Ik zal dat illustreren aan de hand van een actueel voorbeeld: beeldvorming en werkelijkheid over asielzoekers in Nederland. Politiek gaat uiteindelijk altijd over de effecten van beleid op mensen. Die kun je niet beoordelen zonder de feiten in ogenschouw te nemen. Hoogleraar cultuursociologie Dick Houtman betoogde eerder op Sargasso dat fact-based politics onmogelijk is en net zo irrationeel als fact-free politics. De wetenschap kan volgens Houtman wel vaststellen of en in hoeverre iets ‘het geval is’, maar die feiten spreken niet voor zichzelf. Eerlijk gezegd ken ik ook maar weinig mensen die iets anders beweren. Volgens Houtman kun je slechts vaststellen of iets ‘erg’ is of niet op morele gronden. Hoe een goede samenleving eruit ziet is geen ‘feitelijke’ kwestie. Met die laatste stelling ben ik het zonder meer eens.

Door:
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The Poor: air-conditioned and happy

Any society has a lot of cultural narratives that provide ready explanations for common phenomenon. These narratives, or commonsense explanations, are never questioned, never examined, taken for granted and become part of our stock of knowledge (to use Alfred Schutz’s formulation). It does not mean they are true. Their strength is not based on their truth value but on their embeddedness into our minds and culture and their resistance to examination.

For instance, narrative 1 – the poor are happy as they are (often heard regarding the poor in the Global South – see the link):

“The happy poor argument is appealing as many richer people dislike feeling guilty about their relative wealth (Toynbee and Walker, 2008/2009, p.33). Denying that inequality is problematic, based on happiness being important and the poor being happy, offers a pretext for not thinking more deeply about the impacts of inequality.

(…)

Happiness clearly does matter. However, the notion that the poor are happy needs to be challenged. If anything, the evidence presented here suggests that the poor are not particularly happy. In any case, suffering adversity happily does not mean there are not serious problems to be addressed. As such, the argument that the poor are happy, and that this reduces responsibility to distribute resources more equally, should be treated with skepticism.”

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Links zuur? De zuurgraad van de Nederlandse politiek berekend

Het is tegenwoordig heel eenvoudig. Alles wat links is, is zuur. Punt. En alles wat je niet zint is links. Rechters, politici en kogels, links. En zuur. Maar hoe objectief is dat? Natuurlijk kan je zo’n blogje als GeenCommentaar makkelijk categoriseren. Je hoeft de voorpagina maar door te nemen, en het linkse vitriool spat van het scherm af. Simpel. GeenCommentaar is links. En zuur. Maar hoe zit dat eigenlijk met de politieke partijen? Dat is niet zo makkelijk te bepalen, toch? Hoe zuur zijn ze echt?

GeenCommentaar besloot dat te onderzoeken door middel van een *kuch* op en top wetenschappelijke methode: Google. Vergelijk hoe vaak partijen voorkomen in combinatie met de termen blij, boos en woedend, bereken een coëfficiënt en je hebt de officieuze zuurgraad van de partijen. En wat blijkt?

De eerste conclusie: de PVV is met een straatlengte de zuurste partij in Nederland. Niet geheel onverwacht, maar de partij is toch wel opmerkelijk zuur.
Zuurgraad Nederlandse partijen (GeenCommentaar)

Voor elk positief bericht dat er van de partij komt zijn er volgens Google bijna 40 negatieve berichten. De overige partijen vallen er totaal bij in het niet. Om wat meer inzicht te krijgen in de zuurgraad van die partijen moeten we de PVV er zelfs uitfilteren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant: Cohen kan beter opstappen

SaillantLOGO “De PvdA moet nu over een opvolger nadenken.”

Volgens de laatste peilingen gaat het dramatisch met de PvdA: slechts 17 virtuele zeteltjes. Dat zijn er 13 minder dan afgelopen juni en zelfs 1 minder dan de SP. Cohen doet zijn best, maar zijn optreden mist veel van wat een politicus anno (bijna) 2011 nodig heeft. Een vlotte babbel en passie zijn noodzakelijk voor een positieve beeldvorming. Roemer en Wilders denken en dromen in jip-en-janneketaal. Als Emile het heeft over een huilende bijstandsvrouw, dan zie je dat vrouwtje voor je. Als Wilders het heeft over uitslapende inburgeraars, dan weet je wat hij bedoelt. Kortom: hun boodschap komt over. Natuurlijk is een genuanceerde boodschap, zoals die van de PvdA, moeilijker over het voetlicht te brengen. En natuurlijk is niet iedereen een natuurtalent. Acteren kun je leren. Ik ben echter bang dat Job geen moderne politicus is en ook nooit zal worden. In het debat over de regeringsverklaring sprak Job over Nederlanders die ‘graag een goed belegde boterham verdienen.’ Een prima tekst voor Emile of Geert, maar uit de mond van Job klonk het ongeloofwaardig. Job mist de X-factor die nodig is. De tijdgeest staat niet aan zijn zijde.

ps. Ook Sybrand van Haersma Buma en het CDA hebben een probleem…

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Quote du Jour – Gewipt

”Maar nu wordt de basis wel heel wankel. Uiteindelijk zal het De Telegraaf en Elsevier wel lukken om hem weg te krijgen.” (Parool)

Een paar dagen voor het vertrek van Wijnand Duyvendak voorspelde politicoloog André Krouwel dat de basis van Duyvendak te wankel was geworden en dat ze hem ten val zouden brengen. Nu hebben de Telegraaf en Elsevier heus hun steentje bijgedragen, maar ere wie ere toekomt: telt u even mee? GeenStijl en haar aanhang heeft verreweg de meeste (kern)energie gestoken in het wippen van de man die vandaag nog een spermacocktail [.pdf] in zijn nek kreeg. De stijlloze reaguurders kwamen zelfs op bezoek in onze open democratische Sargassale omgeving om hun stem uit te brengen in een Duyvendak-poll. Op een paar verwijderde bedreigingen uit de rechtse hoek na verliep deze ‘ideologische kruisbestuiving’ wonderwel relatief rustig.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Revolutie Iran verbaast niet

Voormalig president Khatami steunt Mousavi tijdens een bijeenkomst (Foto: Flickr/eshare)

In een beschouwing van de revolutie in Iran en de communicatie over de revolutie via de vele sociale platformen, beschrijft Jaron Gilinsky van het weblog MediaShift hoe de Israëli’s hierop reageerden. Gilinsky is een Amerikaanse freelance journalist die woont en werkt in Jeruzalem.

Het viel Gilinsky op dat Israëli’s verwonderd reageerden op de aanhang voor Mousavi, ontegenzeggelijk de gematigde kandidaat in het Islamitische land. Volgens hem dachten veel Israëli’s voor aanvang van de revolutie vooral als volgt over Iran:

“Iran = Ahmadinejad = Crazy = Holocaust Denier = Hamas and Hezbollah Financier = Finger on Red Button = Nuclear Armageddon = Mommy, I’m Scared = Vote for a Right Wing Government to Assuage Fears”


De revolutie en ontsluiting van de schokkende beelden en informatie via sociale media, opende de ogen echter van veel inwoners van Israël. Dat er ook mensen in Iran waren die vóór meer vrouwenrechten en vrijheid waren, dat wisten ze niet. Dat die Iraniërs daarnaast ook nog eens in opstand kwamen, dat zorgde voor extra veel verwondering. Het heersende beeld van Iran werd vakkundig bijgesteld tijdens de revolutie.

Homogene bevolking
Wat wil je ook als er jarenlang een beeld is gevormd van Iran als een politiek-islamitische staat met een homogene bevolking. Een gevaarlijk oorlogszuchtige, bloeddorstige groep baardmannen die homo’s en afvalligen ophingen. Allah en Mohammed heersten er en de enige mensen die kritiek hadden op het Iraanse beleid, die leefden in het buitenland (bijvoorbeeld de Nederlander Afshin Ellian).

Vorige