Laten we Ebenezer Wientjes exporteren

De standpunten van de heer Wilders zijn niet de mijne en de film Fitna vind ik simplistische propaganda. Maar meneer Wilders is wel een Nederlander en een parlementariër bovendien. In de afgelopen weken heb ik al regelmatig braakneigingen gehad bij de uitlatingen van dit christenkabinet. Naastenliefde is er kennelijk alleen voor die mensen wiens mening je deelt. Maar de kabinetsuitingen zaten nog alleen maar in de categorie "opgeheven vingertje" en bangmakerij. Vandaag echter lees ik het volgende: "Als Arabische landen Nederlandse producten gaan boycotten vanwege de anti-islamfilm van Kamerlid Geert Wilders, wil werkgeversorganisatie VNO-NCW onderzoeken of de economische schade op hem te verhalen is." Dit bij monde van Bernard Wientjes, de voorzitter. En toen werd het me even teveel. Het heeft me vier uur gekost om voldoende af te koelen om het volgende op te schrijven.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onzinnige onderzoeken: Favoriete werkgevers

Wat is in vredesnaam de relevantie en de waarde van een onderzoek naar de Favoriete Werkgevers?
Jaarlijks verschijnt er in de diverse media een lijstje met bedrijven. Volgens de onderzoekers zijn dit de bedrijven waar de mensen uit de steekproef het liefst zouden willen werken, waarbij ze niet hun eigen werkgever mogen noemen.
Wat zegt ons dat nou? Helemaal geen zak. Het grootste deel van de mensen heeft namelijk nog nooit in die bedrijven die ze noemen gewerkt. Ze kunnen daar dus eigenlijk geen oordeel over vellen. Het oordeel wordt voor het grootste deel bepaald door hoe een bedrijf in het nieuws is gekomen. En misschien voor een heel klein deel door informatie uit de vrienden/kennissen kring. Maar het zegt dus meer over de omvang en publiciteitsgeilheid van een bedrijf dan of het een goede werkgever is.
En dat dan bedrijven een hoge score wijten aan “Het concern heeft verschillende functies en banen op alle niveaus. Er zijn doorgroeimogelijkheden” is natuurlijk helemaal van de zotte. Daar kan je als buitenstaander namelijk nauwelijks een zinnig oordeel over geven. En als je veel bij grote bedrijven hebt rondgelopen weet je dat er zoveel politieke factoren zijn die belangrijker zijn voor jouw “doorgroeimogelijkheden” dan het aantal beschikbare treden op de ladder.

Het onderzoek is dus nietszeggend. Maar wat mij dan nog meer verbaast, is het feit dat er kennelijk mensen en organisaties zijn die zitten te wachten op die non-informatie. Iemand moet die onderzoeken toch betalen. Maar wat kan je er nou mee? Als je als HRM manager werkelijk denkt dat een hogere positie jouw wervingsbeleid makkelijker maakt, wordt het tijd voor een andere favoriete werkgever.
En wat moet ik als werknemer met die lijstjes (die me via de krant opgedrongen worden)? Anders dan de het bevestigen van de businessmantra “big is beautiful, come to us“?
De nutteloosheid wordt nog eens extra onderstreept als je naar een ander onderzoek kijkt, namelijk naar de werknemerstevredenheid. Daar winnen vier bedrijven die niet eens in de top50 van favoriete bedrijven voorkomen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige