KSTn | Politieauto’s

Komt er weer zo'n stuk voorbij waar je qua nieuwswaarde helemaal niets aan hebt, maar welke toch weer een leuk inkijkje geeft in de wereld die overheid heet. Dit maal gaat het om een rapport over de aanbesteding van de inkoop van politievoertuigen. Gaat al snel om €500 miljoen. En er waren twijfels over of dit wel netjes ging. Om een lang verhaal kort te maken, er zijn geen regels overtreden maar het kan beter dus gaan we ons best doen. Klaar. Daar hebben ze dan wel 123 pagina's van vrijwel onleesbare ambtelijke taal voor nodig. En eigenlijk staat er maar één interessant weetje in. Namelijk dat meer dan de helft van de politievoertuigen niet als zodanig herkenbaar is. Per jaar gaat het om 1490 voertuigen, waarvan er dus ruim 800 niet herkenbaar zijn. Natuurlijk zitten hier een paar dienstauto's tussen. Maar kennelijk worden we meer in het geniep gevolgd dan we ons vaak realiseren. En ik ga weer over tot de orde van de dag. KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oorlogje tussen ict’ers en overheid

Nerds laten niet met zich spotten (Foto: Flickr/Dunk the Funk)

Wie diensten levert aan de rijksoverheid krijgt te maken met algemene leveringsvoorwaarden, beter bekend als Arvodi. Dat is uiteraard een openbaar document, want leveranciers moeten als ze offerte uitbrengen tenslotte weten aan welke voorwaarden ze moeten voldoen. Er zit echter ook een toelichting bij hoe ambtenaren de voorwaarden moeten toepassen. En die is geheim.

Dit is in het verkeerde keelgat geschoten bij ICT-Office, de branchevereniging. Al meer dan een half jaar voeren de ICT’ers een oorlogje met de overheid om die toelichting boven water te krijgen. Er zou namelijk in staan dat de voorwaarden eigenlijk niet geschikt zijn voor ICT-projecten. En dat zou weer tot willekeur leiden bij het verstrekken van opdrachten (en het bevoordelen van open source software).

Dus sloeg ICT-Office aan het wobben. Bij alle verzoeken om de toelichting openbaar te maken ving het tot nu toe bot, ook deze week weer. De overheid heeft daarvoor drie argumenten: het is geen bestuurlijke aangelegenheid, het bevat persoonlijke opvattingen van een ambtenaar en het schaadt de financiële belangen van de staat.

En dat is toch wel een curieuze redenering. Want als het geen bestuurlijke aangelegenheid is en de particuliere mening van een ambtenaar weergeeft, waarom gaat die toelichting dan heel ambtelijk Nederland door? De suggestie dat het in werkelijkheid een richtlijn is, dringt zich nogal op. En die financiële belangen – het kan natuurlijk handig zijn om bedrijven ten gunste van de belastingbetaler tegen elkaar uit te spelen, maar transparant is het niet. Onwillekeurig ga je toch denken dat er via de toelichting de hand gelicht is met de concurrentieregels en dat het financiële belang eruit bestaat dat de staat schadeclaims tegemoet kan zien als de toelichting bekend wordt. Kortom, ICT-Office wobt vrolijk verder.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.