serie

KRAS

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Sociale werkplaats

Onder verantwoordelijkheid van iemand die een jaar geleden minister van sociale zaken was maar inmiddels fractievoorzitter van de PvdA, zijn in Nederland de sociale werkplaatsen goeddeels ontmanteld. Mensen die niet konden meekomen op de commerciële arbeidsmarkt werden “in hun eigen kracht” gedumpt. Onder verantwoordelijkheid van iemand die in Drente over sociale werkplaatsen ging maar inmiddels fractielid is van de PvdA, werd dat beleid ontdoken. Een schijnconstructie deed iedereen tekort, maar behoedde wel meer mensen voor “participatie”.

Nu is er bonje binnen de PvdA. De discussie gaat niet over wie het meest sociale beleid voerde, maar wie de regeltjes ontdook. Het is een treurig gezicht. De sociaal-democratie in Nederland weet ergens nog wel dat ze ooit ideologische veren had, maar heeft geen idee meer hoe die eruit zagen of waar ze te zoeken.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Gedachtengoed

Tijdens een vijf uur durend etentje met Jared Taylor was Thierry Baudet weer eens zo ontzettend met zichzelf bezig dat hij zich na afloop weinig van het gedachtengoed van de alt-racistische denker kon herinneren. U denkt allicht: moet dat nou, twee dagen achter elkaar een lompe Baudet-grap? Dan zeg ik: u heeft gelijk, maar deze was te mooi om te laten liggen.

Enfin, ik vroeg mij dus af of ik wel eens met minder frisse types aan tafel heb gezeten en in hoeverre ik vervolgens door dat gedachtengoed besmet ben geraakt. Ik kon het me niet heugen. Maar dat is natuurlijk het gevaarlijkst, dat je onbewust andermans verderfelijke ideeën overneemt terwijl je voor je gevoel alleen over jezelf gepraat hebt.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Designated Survivor

Mocht zich op Prinsjesdag een gruwelijke aanslag voordoen, dan is vermoedelijk de enige overlevende landelijke politicus Thierry Baudet, omdat die op zulke momenten wel iets beters heeft te doen dan een toneelstukje in Den Haag bij te wonen. Dus ja, op zich snap ik de behoefte van D66 wel aan een designated survivor, een dappere dodo in bezit van brein die het land door dergelijke moeilijke tijden zal heen slepen.

Maar moet zo iemand benoemd worden? Lijkt me niet. Wie in tijden van rampspoed uitzonderlijke bevoegdheden nodig zal hebben om orde op zaken te stellen, heeft daarvoor een krachtig mandaat van het volk nodig. De designated survivor dient een gekozen functionaris te zijn. Ik zelf zou daarvoor, zo is mijn bescheiden mening, een uitstekende keuze zijn.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Lelystad Airport

Onlangs was ik in Zuid-Korea, waar je al gauw een uur bezig bent om vanaf het vliegveld op een eiland in zee de hoofstad Seoul te bereiken. Toen een luchtvaartofficial in de gaten kreeg dat ik journalist was, nam hij me even apart: ‘Jullie moeten echt niet langer wachten met het uitbreiden van Lelystad Airport’, fluisterde hij me toe. ‘Anders zijn jullie de risee van de luchtvaartwereld.’

Onverwijld beloofde ik hier iets aan te gaan doen. Uitstel van Lelystad Airport ondermijnt niet alleen het vertrouwen van burgers en bedrijven in de overheid, zoals ik vanochtend in de krant las. Het schaadt de wereldwijde reputatie van Nederland als nietsontziende handelsnatie. Als zelfs Nederland niet meer bereid is het welzijn van zijn burgers en leefwereld op het spel te zetten voor keiharde pegels, wie dan nog wel?

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Lijsttrekker

Hier in Rotterdam hadden we, heel eventjes, een halve mongool van de poesta die als lijsttrekker namens de PVV de stad wilde zuiveren van negers, ter meerdere eer en glorie van het blanke ras. Een verraajer bovendien, want EnkelbandErkenbrand-mannetjes horen thuis bij het Forum voor Democratie en die zijn alhier gelieerd aan Leefbaar Rotterdam. Dat u het even weet.

Maar goed, toen journalisten deden wat de kandidatencommissie van de PVV nagelaten had – even googlen wie die meneer was, je zou toch verwachten dat in ieder geval Martin Bosma weet hoe dat werkt – mocht de volkseigen Hongaar met het dubbele paspoort weer wieberen van Geert. Bedrijfsongelukje, denkt u misschien. Ik denk van niet. De PVV rijgt bewust de schandaaltjes aan elkaar op zoek naar de sensatiebeluste kiezer.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Contextualiseren

Juristen hebben doorgaans geen antenne voor integriteit. Tijdens hun opleiding wordt er immers ingeramd dat de wet de scheidslijn is tussen betamelijk en onbetamelijk. Hun vak is duwen en trekken aan die scheidslijn. De rest is irrelevant. Wanneer je integriteit condificeert in regels komen ze er nog wel uit, maar anders dolen ze in het duister. Wat de fok, dat mag niet? – waar stáát dat dan?

Enfin, er is dus weer eens een integriteitsdingetje op het Ministerie van Justitie (en Veiligheid, maar dat is iets totaal anders). Beetje druk op een onderzoeker gezet om bruikbare resultaten uit een rapportje te kunnen halen. Gewoon, wat contextualiseren. Politici van de tutter. Ministerie schiet in standje verbaasd. Ik geloof in de oprechtheid daarvan. Integriteit? Echt – geen flauw idee.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Kalme burger

De kalme burger is het beu, sprak een kamerlid dat ik voor het laatst meende gezien te hebben in een aflevering van ‘Allo ‘Allo, en daarna stelde hij nog voor van Nederland een haatzaaiparadijs te maken, maar mij was hij al kwijt bij de combinatie van ‘kalme burger’ en ‘beu’. Ik stelde mij bij een kalme burger tot dan toe eerder iemand voor die het allemaal hoofdschuddend aankijkt en dan zijns weegs gaat.

Kalme burger zet zijn auto dwars op een snelweg bij Dokkum. Kalme burger vindt dat roetmoppen niet moeten zeiken. Ik vind het raar klinken, maar ik zal er wel aan moeten wennen, net als die gewone Nederlander die bij nader inzien een van argwaan schuimbekkende belastinghater met de schurft aan politici bleek te zijn. Hoofdschudden zal wel niet helpen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Pastafari

Een van de vereisten van het pastafari-geloof is dat je een vergiet op je hoofd zet op momenten dat anderen dit hinderlijk vinden. Daarom ziet u nooit pastafari’s op straat, maar wel in de krant, als hun stalen kopvod weer eens iemand goed over de zeik gekregen heeft. De jongste toehapper is de TU Delft, waar een promovendus in vergiet en piratenpak de plechtigheid wil doorlopen. De universiteit wil dat niet.

De oplossing lijkt mij dat de universiteit zichzelf ook tot geloof uitroept. Als je de god der wetenschap wilt aanbidden en toetreden tot de priesterskaste der doctoren, dan dien je een mal jacquet aan te trekken. Wanneer dat niet mag van je geloof dan kun je beter een andere noedeltent uitzoeken.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Dividendbelasting

Shell is de prinses op de erwt van het Nederlandse bedrijfsleven. Maakt miljarden winst (terecht, want ze moeten die miljarden eerst investeren voor ze jaren later misschien een druppel olie zien) maar ligt wakker van een paar miljoen dividendbelasting. Voor Nederland als geheel gaat het om 1,4 miljard euro, maar voor de afzonderlijke multinationals is het peanuts op de jaarrekening.

“En anders gaan we weg hoor.” Het is natuurlijk tekenend dat VVD’ers, in gezelschap van de snelle jongens waar ze graag bij willen horen, niet in homerisch gelach uitbarsten als die frase weer eens voorbij komt. Werden vroeger op de sociëteit waarschijnlijk ook altijd al gepiepeld. Verhuizen vanwege een handvol pinda’s. Maak dat je moeder wijs.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Profiteren

Werkenden gaan er het meest op vooruit, aldus het prinsjesdaggebeuren, ontvangers van uitkeringen het minst. Dat is logisch. Om uitgerekend als de economie in een crisis zit ervoor te kiezen werkeloos thuis te zitten in plaats van de handen uit de mouwen te steken, vraagt natuurlijk om een afstraffing. Dan verdien je het ook niet om mee te profiteren wanneer de mensen die wél hard doorwerkten het vaderland uit het moeras getrokken hebben.

Bedenk, voor u “neoliberale kwatsj!” roept, ook nog even dit: rijke mensen hebben aangetoond dat ze handig zijn met geld, want anders hadden ze er niet zoveel van. Arme mensen juist het tegenovergestelde. Dus is het verstandig om steeds grotere porties geld in beheer te geven bij rijke mensen. Kwestie van koppie koppie. Met vriendelijke groet, de komende jaren.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Aflossingsvrij

Ik heb een aflossingsvrije hypotheek. De bank vond mijn inkomen namelijk te laag om een annuïteitenhypotheek af te sluiten. Dan worden uw maandlasten te hoog, meneer. Nu moet ik iedere maand nederig vragen of ik asjeblieft wat mag aflossen. Dan krijg ik een bedremmeld mailtje terug. Weet u dat wel zeker? Ze zijn bij de bank waarschijnlijk bang dat ik me geen iPhone X meer kan veroorloven.

Enfin, wanneer ik dus in de krant lees dat banken zich ongerust maken over het hoge aantal aflossingsvrije hypotheken, kost het me moeite een Homerische lach te onderdrukken. Innen van hypotheekrente is het beste businessmodel dat ze op dit moment hebben. Het Pilatusgehalte van de ongerustheid is hoog.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Wilhelmus

Er was eens een politicus die grote waarde hechtte aan het Wilhelmus en de daarin vervlechte boodschap dat je én van buitenlandse afkomst kunt zijn, én patriot én op de een of andere manier loyaal aan een ander land, en die een lezing gaf bij Elsevier waarin hij … o wacht, hier gaat geloof ik iets niet helemaal goed.

Sorry, even overnieuw. De politicus herinnerde zich van de vaderlandse gloriedagen dat indertijd een handvol Europeanen eropuit trok om Amerika, Australië en een stuk Afrika duurzaam te ontwrichten. En nu was hij bang dat een handvol negers erin zou slagen hier hetzelfde te doen. Hij vond dat onwenselijk. Aan de vraag of het terecht zou zijn kwam hij niet toe.

Vorige Volgende