serie

Closing Time

Foto: Ted (cc)

De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders


Closing Time | Television, The Drug Of The Nation

De rap, de song als geheel is mij iets te pamflettistisch en te activistisch, en ook iets te veel eer (of blaam) voor de televisie, maar ik moet altijd wel lachen om het fragment: .. why most people think, Central America, means Kansas.

De rap/song van The Disposable Heroes is uit 1991. En er is sindsdien wel wat veranderd. Naast de televisie is nu internet, de smartphone, sociale media etc. Maar of dat de kennis nu vergroot bij de Amerikanen (en burgers in andere landen natuurlijk), of dat het eenvoudigweg nog meer drugs voor de Nation zijn?

Closing Time | Pista (Fresh Start)

Los Bitchos. Dat klinkt Spaans, maar de band komt uit Londen. Psychedelische surfrock, de soundtrack van een Quinten Tarantino-film, retromuziek, Zuid-Amerikaans feestgevoel, vintage en futuristisch in één song. En Los Bitchos doen het zonder woorden, alles instrumentaal dus.

Closing Time | Tor

Drum Therapy is het debuutalbum van Tor. Fijne triphop met invloeden en samples van Italiaanse filmmuziek, Turkse psychedelische muziek, Keltische volksmuziek en Amerikaanse gospel.

Closing Time | Nikolaienko

Ambient dreigt soms niet alleen corny te worden (zie de CT van gisteren), maar ook saai. Maar niet volgens het Oekraïens-Poolse artiestencollectief dat in 2012 het dubbelalbum It’s Not Boring. It’s Ambient uitbracht. (De opbrengsten van het digitale album op Bandcamp gaan naar een Poolse organisatie die Oekraïense vluchtelingen steunt.)

Een van de artiesten die op het verzamelalbum staat is Nikolaienko. Hij maakte voor zijn album Rings muziek van geluiden die hij produceert door cassettetape over de spoelen van een cassetterecorder te bewegen (dat ziet er zo uit). Dat levert vervaagde muziek op met vervormingen en geruis. Volgens muzieklabel Faitiche moeten we dat begrijpen als een “intervention against digital precision, as mechanical irregularities and background noise become musical events.”

Closing Time | Rafael Anton Irisarri

Wanneer wordt ambient zodanig melodramatisch dat het corny wordt – ik twijfel er bij de muziek van Rafael Anton Irisarri altijd een beetje aan, al wordt het op wiki beschreven als ‘post-minimalism’ wat het direct volstrekt verdedigbaar maakt dat we dit Goede Muziek vinden. Overigens is het nummer ‘Arduous Clarity’ van het album Peripeteia misschien niet de juiste selectie om een oordeel op te baseren, want veel andere muziek van Irisarri is behoorlijk zwartgallig (hij maakt ook veel gebruik van drones), wat het iets minder vatbaar maakt voor het corny-oordeel.

Closing Time | Silvermachine

Goeie genade, wat een lekkere bak herrie. De drums stuwen als een waanzinnige, op de hielen gezeten door een manische bas (of zie ik nu twee bassen?), dwarsfluitje, space-gitaar, geluidseffecten erbij, afgetopt met de zang van Lemmy, alles bij elkaar een prachtig geluid. En het swingt zo, het nummer pakt je, er valt niet tegen te stribbelen: Silvermachine.

Ja, dames en heren, we zijn hier bij Andere Tijden Muziek. Dit concert van Hawkwind vond plaats in 1972. De zanger Lemmy kon u later nog tegenkomen als zanger van Motörhead.

Closing Time | Alina Zievakova recites a poem about Ukraine

Vanmiddag grasduinde ik wat door wat er aan Spoken Word Poetry is te zien op YouTube. Dat varieert sterk. Dat gaat van de zondagdichter op haar zolderkamer die haar tiktok visie geeft, oprecht, dat wel maar Sinterklaas is nooit ver weg.

En er zijn goedbedoelde, tot actie oproepende versjes waar de poëzie ver te zoeken is, en is bijvoorbeeld het gedicht van de geroutineerde oud Poet Laureate van Engeland, Simon Armitage.

https://www.youtube.com/watch?v=lkD_ntEuvYQ

Closing Time | Pak Yan Lau – live

Er was een muziekfestival in Brussel, het Oscillaton festval. Het was niet een doorsneefestival van podium met artiest daarop en publiek daarvoor. En het was ook niet een festival waar je favoriete bandje speelde. En ook zou je op de verkeerde plek zijn als je kwam voor het dansen, refreinen meezingen, bier drinken, piesen in een Dixie, en dat je weer thuis kon pronken met je Oscillation polsbandje.

The Oscillation festival is dedicated to the question what it means to address a public, and how, by changing the site of a performance, the relationship between audience and performer shifts. Many artists are drawn to formats which resist the demands of the traditional performer/audience dynamic. A public is not necessarily a crowd, and experiments with small scale and outside formats are proving resilient, and raising meaningful questions about notions such as public and private, environment and nature, aspects of introspection and connection.

The festival will explore a number of alternative formats for sound in public space, interpolated by concerts which try to unpick the question of public address from within a more traditional dynamic.

Closing Time | Geef Mij Wat Vloerbedekking Onder Deze Vette Zwevende Sofa  

Ahoy, Rotterdam, 27 november, 1971. Wat een gekke teksten maakte men toen, Frank Zappa dan. Maar ook wel poëtisch. Ik kan die vloerbedekking onder die sofa wel waarderen.  Ook al heb ik geen idee waar het over gaat. En wat kende hij zijn talen, ik hoor ook nog Duits. En de muziek? Een mengeling van gospel, jazz, vaudeville, spoken word en pop. Plus vreemde maatsoorten en ritmes naast wat weirdness, virtuositeit, experiment en gekkigheid.

Closing Time | Oh, Anita Wo Bist Du?

Een zomerliefde, eentje die voorbij is, als ik het goed begrijp. De ijsjes zijn gesmolten inmiddels. En hij was Nederlands en zij Duits, en ze heette Anita. Maar nu is het voorbij. En het had een film kunnen zijn, een film van één dag. Popmuziek uit de stad Groningen uit 1979.

Het nummer Oh Anita wo bist Du, Nurse, heette de band, staat op de  elpee Northern Lights: bands uit het Noorden, dat wil zegen: Groningen, Friesland en en Drenthe. Ik geloof niet dat een van die bands die daarop staan, ooit echt doorgebroken is.

Closing Time | Waiting On An Angel

Tsja, Ben Harper. Er was een periode dat ik de plaat Welcome To The Cruel World,  redelijk grijs heb gedraaid (en dat kun je inmiddels aan Ben zien), en op die plaat had ik dan mijn favorieten: Waiting On An Angel, bijvoorbeeld. Omdat het zo simpel was, paar akkoorden, ingetogen gebracht, treffende tekst over de angst voor het einde, de dood en het dan niet alleen willen zijn – voilà, en een sentimentele luisteraar doet de rest verder wel.

Closing Time | Vangelis

Evanghelos Papathanasiou, beter bekend als Vangelis, was een man van vele muzikale kanten. Veel bombast en kitsch, maar ook experimentele muziek, en ingetogen pareltjes. En een pionier wiens invloed op de electronische muziek nauwelijks overschat kan worden.

Afgelopen dinsdag overleed hij op 79 jarige leeftijd.

Hier zo’n ingetogen pareltje, van China, uit 1979.

Vorige Volgende