Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overheid nagelt privacyschenders aan de schandpaal

[speld]

Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) pakt internetgebruikers die filmpjes van criminelen online plaatsen keihard aan. Op de website www.privacyschenders.nl worden zij voortaan met naam en toenaam te kijk gezet.

Volgens het CBP is dit de enige manier om de stroom privacyschendende filmpjes op het internet een halt toe te roepen. Voorzitter Jacob Kohnstamm spreekt van een onontkoombaar paardenmiddel. “Ik wil niet discrimineren, maar het zijn altijd dezelfde figuren die inbreuk doen op de privésfeer van anderen. Laat ik me voorzichtig uitdrukken: ze hebben geen kleurtje en je vindt ze niet in de Schilderswijk of Bos en Lommer. Het zijn berekenende types met geld genoeg, ze laten zich daarom niet weerhouden door boetes.”

Kohnstamm verwerpt het argument dat de meeste mensen op www.privacyschenders.nl nog niet zijn berecht en dus onschuldig zouden kunnen zijn. De directeur van het CPB zegt hierover: “Zo’n rechtszaak kost jaren, terwijl iedereen kan zien dat de privacy van onbekenden wordt aangetast.” Als voorbeeld noemt Kohnstamm internetondernemer Willem Velthoven, die filmpjes online plaatste van inbrekers. “Hij deed dat op de website van zijn bedrijf. Dan kan je moeilijk zeggen dat je er niet van wist, of wel?”

Velthoven is furieus over de publicatie: “Ik sta er nota bene met een foto op! Ik dacht dat je onschuldig was tot je schuld bewezen is?” Zijn bedrijf Mediamatic lijdt fors omzetverlies door de publicatie, verwacht hij. Velthoven: “Wij werken voor diverse culturele instellingen. Allemaal links georiënteerde mensen die privacy hoog in hun vaandel hebben. Denk je dat een instelling als Bits of Freedom ons nu nog vraagt voor een nieuwe website?”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Internet, privacy, copyright; choose two

eerder op Webwereld.nl

klik hier om film te piraten!Onderzoeksbureau Considerati meldde vorige week dat er nog steeds flink gedownload wordt in Nederland. Voor een ‘breed’ onderzoek ontbraken er wel wat cruciale partijen, Bits of Freedom bijvoorbeeld. In het onderzoek geen ruimte voor fundamentele vragen over de maatschappelijke of economische waarde van auteursrecht dat inmiddels meer dan een eeuw kan duren (was ooit 15 jaar). Dat wilde de opdrachtgever waarschijnlijk niet. Ook geen woord over de lobby van de copyright industrie waarbij achter gesloten deuren wetten in elkaar worden getimmerd die zelfs onze volksvertegenwoordigers in Europa niet mogen zien laat staan beïnvloeden. De hele discussie wordt gereduceerd tot een winst/verliesrekening van een bepaalde bedrijfstak. Prima natuurlijk maar dan heeft het met mij in ieder geval niets te maken. Want ik werk niet in die bedrijfstak. Net als de meeste mensen trouwens. Ook in de comments op webwereld werd snel duidelijk dat vrijwel niemand veel waarde meer hecht aan dergelijk onderzoek. Wij van Wc-eend…

Een jurist van de Amerikaanse RIAA maakte het recentelijk nog wat bonter door te stellen dat het publieke domein de vrije markt en het kapitalisme vervelend in de weg zat. Van zoveel eerlijkheid schrik je wel even. Maar het recente hoogte punt van de ‘e’ G8 bijeenkomst in Parijs waar Sarkozy een paar captains-of-industry had uitgenodigd om voor ons te bepalen wat we met ons Internet zouden mogen doen in de toekomst. Een paar niet uitgenodigde vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties hielden hun eigen persconferentie (video – Lessig vat het in min 7 mooi samen). Dit soort voorbeelden maakt duidelijk dat het idee van een redelijke dialoog met de gevestigde belangen een fictie is. Wijze mensen zoals Prof. Lawrence Lessig proberen al tien jaar lang zo’n dialoog te starten zonder enig succes. Ook schrijver en activist Cory Doctorow [http://www.craphound.com] poogt een redelijke ‘middle ground’ te vinden tussen de de belangen van auteurs, de copyright industrie en de rest van de samenleving en geeft zelf het goede voorbeeld door zijn boeken DRM-vrij aan te bieden. De copyright industrie (‘entertainmentindustrie’ in het Considerati rapport) maakt zo’n dialoog echter volstrekt onmogelijk door steeds haar belangen en rechten als absoluut neer te zetten zonder bredere maatschappelijke context. Grote delen van het Considerati rapport lezen toch weer als de klacht dat Sourcy heel veel geld misloopt doordat de Gemeente Utrecht haar stadsbussen met leidingwater wast.

Vorige Volgende