Sarko-vrij

Frankrijk lijdt aan een ernstige ziekte. Het is nog niet bekend of het is te genezen, maar verslavend is het in ieder geval wel: Sarkozitis. Vandaar ook dat de Franse media worden opgeroepen om één dag niets te berichten over hun president.

Het is sinds het aantreden van Sarkozy ook wel erg druk geweest. De man was steeds overal op het juiste moment om handen te schudden, vrouwen te zoenen, vrede te stichten en goed te doen. Wie heeft Superman, The A-team of de Terminator nog nodig?

Gisteren in de column van Ephimenco in Trouw bleek dat de Fransen zelfs bij de bosbranden in Griekenland zeiden: bel Sarko. Grapje? Welnee! Cynisme is een humorsoort die de Fransen niet echt kennen. Ze hebben bewondering voor de man die nog zo kort geleden boze gezichten opleverde omdat juist híj als president was gekozen. Terwijl, als je ergens bewondering voor moet hebben is het wel voor het team dat voor zijn publiciteit zorgt.

En dus wordt 30 november een Sarko-vrije dag. Het is maar te hopen dat hij op die dag niets doet wat Echt Belangrijk is. Of net die dag niet onder de tram komt.

Overigens, ik ben er ook wel voor om dagen te introduceren waarop er niets in de Nederlandse media wordt bericht over… ik noem een Jami, een Wilders. Maar ja, dan heb je vast wel weer mensen die het woord demonisering gaan gebruiken. Ach, ik trek zelf wel een dag de stekker uit mijn radio, tv en internet.