Sargasso’s zomerkommerjournaal

Nu de lezers massaal met vakantie zijn, en ik dus eigenlijk voor de kat z’n kut schrijf, zijn hoogdravende en diepzinnige bijdragen niet op hun plaats. Daarom plaats ik hier voorlopig alleen wat lichte kost waar de thuisgebleven lezer met een biertje in de hand niet al te veel moeite voor hoeft te doen.

Komkommertijd

In de zomer kom je deze term vaak tegen in de media. De suggestie erachter is dat er ’s zomers weinig te melden valt. Onzin natuurlijk, het nieuws dendert onverminderd voort. Toch is er gedurende een periode van zo’n zes à zeven weken een stortvloed van “hart van nederland” berichtjes in de meest serieuze media. Hoe komt dat? Is het omdat er toch geen lezers/kijkers zijn? Of zijn de redacties zelf massaal afgereisd naar de Dordogne? Daarom deze vragen aan de resterende journalisten: waar komt dit verschijnsel vandaan en waarom een komkommer? Kom op, heren en dames journalisten, wij weten dat jullie Sargasso lezen. Grijp deze kans aan om de lezers van deze rubriek eindelijk de kans te geven om er iets van te leren.

Clingendael verslaat Ippekrites met twee jaar

Woensdag stond het in de Volkskrant. Clingendaal verwacht al vanaf 2010 een chronisch tekort aan olie. Vreemd genoeg leidt men daaruit een olieprijs van 110 dollar per vat uit af. Terwijl die prijs nu al bereikt is. 220 dollar per vat lijkt me dus veel aannemelijker. Zelf verwachtte ik pas in 2012 een blijvend olietekort. Maar ik ben dan ook behoorlijk conservatief in mijn voorspellingen. Ben benieuwd wat dit soort nieuws betekent voor de verkoop van de Hummer.

Het meest schokkende aan het bericht was overigens dat er 15 jaar lang niet voldoende geïnvesteerd is in het aanboren van nieuwe bronnen. Dat begrijp ik even niet. We hebben de afgelopen 15 jaar toch alles gedaan om de markt zo vrij mogelijk te maken, zeker de oliemarkt. We hebben zelfs 15 jaar lang toegestaan dat oliemaatschappijen in Nederland 8 cent per liter meer verdiend hebben dan in de rest van Europa. Hoe kunnen ze dan niet investeren? Bij een vrije markt gebeurt dat immers vanzelf, zonder overheidsingrijpen.

Maar wacht eens, er staat nog meer in het artikel. Juist, in een tijd van lage olieprijzen was men bang om te investeren. Dus, bedrijven kijken niet naar de toekomst. Vreemd, van JP’s VOC hebben we toch geleerd dat de kost voor de baat uitgaat. En dat de olie een keer schaars zou worden wisten we al lang, zeker de hoogopgeleide bazen van de oliemaatschappijen. En het is toch een economische wet dat schaarste tot meer winst leidt? Dus toen investeren in nieuwe bronnen had nu vrijwel zeker tot hoge opbrengsten geleid. Ik ben echt even de kluts kwijt hoor. Economie gaat mij kennelijk boven de pet.

Op een tulpeneiland waar men JP vindt

Nog zo’n onverkwikkelijk krantenbericht: “het tulpeneiland komt er”. In wat voor wereld leeft dat clubje rond JP? Zijn die mensen dan echt blijven steken in “Scheepsjongens van de Bontekoe”? Want hoe zeldzaam wereldvreemd moet je zijn als je nog een eiland in zee wilt bouwen, terwijl iedereen waarschuwt voor een stijging van de zeespiegel. Bovendien zal een temperatuurstijging van de atmosfeer leiden tot veel zwaardere stormen, ook geen pretje om dan op een eiland te zitten. En zelfs als global warming allemaal flauwekul blijkt en we eigenlijk afstevenen op een ijstijd, dan heeft zo’n eiland ook geen zin, want dan daalt de zeespiegel. Kortom: het is hoe dan ook weggegooid geld. Investeer liever in zonnecellen op alle daken, daar kunnen we internationaal ook mee schitteren.
Wie verzint er overigens een liedje op de wijs van “op een kangaroe-eiland” met de titel van dit stukje als eerste regel?

Groene daken zijn nutteloos

Even ben ik met vakantie of de groene daken slaan massaal toe. Rotterdam blijkt er mee aan de slag en veel andere steden zien er ook heil in. Niet doen. Het motief voor groene daken is dat zij als een buffer kunnen dienen bij hevige regenval. De regenval die we dankzij Al Gore mogen verwachten zal echter zo veel heviger zijn dan waar we nu voor plannen, dat de groene daken totaal geen zin hebben. Bovendien is het toch weggegooid geld als we straks alle daken vol moeten zetten met zonnecellen om nog aan betaalbare energie te komen.

Als we serieus wat willen doen tegen de verwachte overvloedige regenval van de toekomst zullen we dat anders moeten aanpakken. Misschien moeten we maar weer van die grote riolen gaan bouwen waar je rechtop in kunt lopen. Kun je ook een leuke serie James Bond en Batman films in schieten, dat betaalt al meteen een deel van de kosten terug. Of misschien moeten we in alle steden grachten gaan aanleggen zoals in het centrum van Amsterdam. Dat water moet evengoed nog ergens naar toe kunnen. Rond de steden moeten we daarom laagliggende dagrecreatieterreinen gaan aanleggen, die permanent drooggepompt worden (op duurzame energie natuurlijk) tot het moment dat er een overloop voor het grachtenwater nodig is. Je ziet, ideeën genoeg, zonder dat er een tulp aan te pas komt.

Wii resultaat van typische Japanse managementstijl?

Glunderend, want dat kunnen de Japanse managers als de beste, net als huilend excuses maken overigens, verkondigde de leiding van Nintendo deze week dat de omzet van de Wii alle verwachtingen overtrof. Terwijl het ding na het debacle van de Gamecube toch met onverholen minachting door de concurrenten en het hele vakgebied werd begroet. Wat was dat nou voor een raar ding met zijn lage resolutie en trage processortje? Daar kon je vandaag de dag toch niet meer mee aankomen? De Wii, dat was toch hooguit iets voor kinderen? Maar nu blijken er al meer dan twee maal zoveel van verkocht te zijn als van Sony’s bejubelde PS3.

Boeiend is om te analyseren waar het verschil tussen de Gamecube en de Wii vandaan komt. Toen zich een ramp begon af te tekenen voor de Gamecube, de opvolger van de zeer succesvolle Nintendo 64, heeft de leiding van Nintendo niet 500 man die er niets mee te maken hadden ontslagen, zoals de westerse collega’s ongetwijfeld gedaan zouden hebben. Nee, ze zijn aan een uitputtend zelfonderzoek begonnen: waarom verkoopt hij niet? wat hebben we fout gedaan? welke uitgangspunten hebben we gehanteerd? wat mankeert daaraan? Aldus terugredenerend naar de bron van alle ellende, een verkeerde visie op de markt.

Nintendo is nu eenmaal geen hightech bedrijf dat op technische spitsroeden loopt, maar een fabrikant van slimme spelcomputers voor kinderen. Ongetwijfeld kwamen de analysesessies hier op uit: kinderen zijn de doelgroep. Een doelgroep die door Sony en Microsoft vergeten is. Terug naar de mariospelletjes, maar dan wel op een manier die meer recht doet aan de kinderlijke beweeglijkheid. Kinderen moeten niet met hun duimen mee kunnen bewegen in het spel, maar met hun hele lijf. En dat dan op een supereenvoudige speelgoedmanier. Resolutie en rekenkracht zeggen kinderen niks, maar intuïtieve bediening en heldere plaatjes wel.

En zie, het concept is zo succesvol dat de Wii niet is aan te slepen, een statement dat iedere marketeer het kwijl uit de mond doet druipen. Nintendo levert zelfs steeds meer gadgets om ook oudere kinderen (lees: volwassenen zonder schaamtegevoel) in het systeem te betrekken. Terug naar de roots. Ik voorspel dat Sony en Microsoft ook deze kant op zullen gaan. 95% van de spellen vereist toch al weinig meer hersencapaciteit dan voor het klutsen van een ei nodig is, dus daar is al die rekenkracht niet voor nodig. En de grafische voorsprong van de PC is toch nooit meer in te halen.