Sargasso’s Geoplaat – Slappe lul van Kintyre

Hoewel de meeste liedjes gaan over de liefde, wordt ook vaak gezongen over dorpen, steden, landen, rivieren en bergen. Michiel Maas gaat op zoek naar de plaats achter deze muzikale beschrijvingen. Benieuwd naar de achtergronden van uw favoriete plaat? Stuur uw tips voor een geoplaat naar [email protected]

Mull of Kintyre
Oh mist rolling in from the sea,
My desire is always to be here
Oh Mull of Kintyre
Wings – Mull of Kintyre

Hoewel ik ben geboren in het jaar dat de Beatles uiteen gingen, heb ik een favoriete Beatle. Paul McCartney. Zijn liedjes hadden altijd net iets meer humor, Engelse tong-in-wang truttigheid en mooiere melodietjes dan de snedigheid en blues van John Lennon. Maar toen de samenwerking met John Lennon verdween, bleek McCartney eigenlijk een sentimentele dwaas, gezellig met vrouwlief muziekjes maken in Wings. De enige band ter wereld waar niemand echt fan van is volgens mij.

Mull of Kintyre, Paul’s ode aan de punt van het Schotse Kintyre-schiereiland waar hij woonde is – met afstand – het bekendste nummer van de band.

Het was ook een van de eerste liedjes waar een heuse videoclip bijzat. Let wel, we hebben het over 1977/78, toen artiesten nog gewoon optraden in Toppop. Maar Paul zagen we, zittend op een hekje voor zijn huisje op de Mull. In de verte kwam Linda aangelopen in haar broekpak, en samen met de Wings-gitarist lopen ze al tokkelend naar het strand, waar het lokale doedelzakkengezelschap een mopje speelt. Later komen alle inwoners uit hun plaggenhutjes naar het kampvuur om met Paul het nieuwe volkslied aan te heffen.Ver-schik-ke-lijk!

Nou hadden ze bij het opnemen van de clip geluk. Normaal gesproken ligt Mull of Kintyre namelijk in een dikke laag mist, of regent het. Op Kintyre regent het ongeveer het vaakst in heel Groot-Brittanië. Het schijnt dat je vanaf de punt Noord-Ierland kan zien liggen, maar zelfs de locals maken zelden een dag mee dat je de zee vanaf het strand kan zien.
Het lied van Wings maakte van Mull of Kintyre ineens een toeristische bestemming. Maar omdat er nauwelijks hotels zijn, en kampeerders, net als elders in aan de Schotse westkust, ’s zomers worden opgevroten door kleine pestmuggetjes, was dat niet van lange duur.

Wat minder bekend is, is dat Mull of Kintyre er verantwoordelijk voor is dat er geen stijve lullen in films te zien zijn. De Britse filmkeuring hield jarenlang de vorm van het schiereiland als blauwdruk voor de toelaatbaarheid van een naakte penis in een film of tv-serie. Een pik mocht niet stijver zijn dat Mull of Kintyre. Deze Mull of Kintyre-test klopt niet helemaal: het schiereiland heet Kintyre. De Mull is alleen het zuiderlijke puntje. De eikel, zogezegd.

Ook het liedje passeert de test met vlag en wimpel. Want wat een opwindingsloos, impotent nummer is dat Mull of Kintyre eigenlijk. Ik heb er voor het schrijven van dit stukje nog een keer of twintig naar geluisterd, en het wordt er niet mooier op. Afgezien van de suffige opbouw, de ongeïnspireerde tekst en ronduit saaie melodie, neemt de irritatie toe over de grootste fout van dit nummer: de luisteraar wordt getrakteerd op een kneiter van een “truck driver’s gear change”. Dit muzikale trucje, modulatie, of het verhogen van de toonsoort, is een manier om een saai nummer tegen het einde iets meer sjeu te geven voordat de luisteraar in een diepe slaap wegzakt. Het is als een vrachtwagenchauffeur die halverwege de helling naar een lichtere versnelling schakelt om het laatste stukje te halen. Het meest gruwelijke voorbeeld is “I will always love you” van Whitney Houston, m.i. de ultieme martelplaat. Maar Mull of Kintyre scoort ook hoog.

Maar zelfs de modulatie helpt het lied niet. Het is wat dat betreft precies als de vorm van het schiereiland waar McCartney over zingt. Slap.