Rosenthal doet het weer

Minister Uri Rosenthal doet het weer, zegt NRC-Handelsblad. In september torpedeerde onze minister van Israelische Buitenlandse Zaken een gezamenlijke resolutie van de EU in de VN-Raad voor de Mensenrechten in Genève, omdat er onaardige dingen over Israel instonden. Op het allerlaatste moment gaf hij toen de dienstdoende Nederlandse diplomatieke ambtenaar ter plekke via diens  iPhone de opdracht in een ontwerp-verklaring een referentie te schrappen aan de twee-statenoplossing. Ook referenties aan het arresteren van vreedzaam demonstrerende betogers, of vermeldingen van het toenemen van het aantal keren dat huizen worden afgebroken in Jeruzalem en de rest van de bezette gebieden, mochten niet van Rosenthal. Zijn last minute wijzigingen kregen last minute steun van Tsjechië en Italië. Omdat na Rosenthals wijzigingen de verklaring, die was gebaseerd op een rapport dat juist een toename van arrestaties en het slopen van huizen signaleerde, volstrekt werd ontkracht, ging de hele verklaring uiteindelijk niet door. Een aantal EU-ministers was behoorlijk kwaad.

Deze week gebeurde iets vergelijkbaars in het beraad van de EU-ministers van buitenlandse zaken in Brussel, als we NRC-Handelsblad mogen geloven. Afgelopen maandag werd daar na actie van Rosenthal (die daarbij weer steun kreeg van Italië) een kritische EU-verklaring over Israël aangepast, zo meldt de krant. Rosenthal zou ´per se niet´ hebben gewild dat in de tekst een verwijzing kwam te staan naar een rapport van de diplomatieke vertegenwoordigers van de EU in Jeruzalem en Ramallah, waarin het beleid van Israël in een deel van de bezette gebieden scherp wordt bekritiseerd. Die kritiek gold vooral de zogenoemde ‘Area C’, het deel van de Westoever dat in tegenstelling tot Area A (bestuurd door de Palestijnse Autoriteit (PA), of Area B (bestuurd door de PA en Israel samen), onder volledige Israelische controle staat. Na Rosenthal´s ingrijpen kwam de verklaring die de EU-ministers van Buitenlandse Zaken maandag uitgaven niet verder dan de constatering dat er in 2011 “verontrustende ontwikkelingen op de grond” waren, maar dat de EU onverminderd vasthoudt aan een tweestatenoplossing. Volgens bronnen had Rosenthal die zin ook nog willen veranderen, zegt de NRC, maar dat kreeg hij dus  niet gedaan.

Ik heb de oorspronkelijke tekst van de door Rosenthal gecastreerde verklaring niet kunnen vinden, maar het is interessant ter weten dat die was gebaseerd op onder meer de volgende passages uit dat EU-rapport (geciteerd door de Britse krant Independent):

The report, approved by top Brussels officials, argues that EU support, including for a wide range of building projects, is now needed to protect the rights of “ever more isolated” Palestinians in “Area C”, a sector that includes all 124 Jewish settlements – illegal in international law – and which is under direct Israeli control. It comprises 62 per cent of the West Bank, including the “most fertile and resource rich land”.

With the number of Jewish settlers now at more than double the shrinking Palestinian population in the largely rural area, the report warns bluntly that, “if current trends are not stopped and reversed, the establishment of a viable Palestinian state within pre-1967 borders seem more remote than ever”.

The report points out how dramatically the settler population – now at 310,000 – of Area C has increased at the expense of Palestinian numbers – estimated at around 150,000. In 1967, there were between 200,000 and 320,000 Palestinians in just the agriculture-rich Jordan Valley part of the zone.

Het EU-rapport leverde overigens ook scherpe kritiek op Israels politiek in Oost-Jeruzalem, waar eveneens de Joodse presentie wordt opgevoerd ten koste van de Palestijnse inwoners (zie dit artikel van Amira Hass van 18 januari in Haaretz).

De NRC meldt dat Rosenthal het EU-rapport intern wilde houden om het vredesproces niet te schaden. Nederland zou, gesteund door Italië, hebben gezegd dat het “nu niet het moment is om kritiek te hebben op Israël”.

Een mooie primeur van de NRC, die opnieuw aangeeft wat een rare minister van Buitenlandse Zaken we hebben. Een minister die gewoon weigert geloof te hechten aan wat  – onder meer zijn eigen – diplomaten ter plekke in de bezette gebieden zien gebeuren, en die liever gelooft in de goede bedoelingen van Benyamin Netanyahu met betrekking tot het ´vredesproces´. Maar dan hebben we het dus wel over een Netanyahu die er nog nooit blijk van heeft geven dat hij ook maar een seconde serieus met de Palestijnen heeft willen onderhandelen (integendeel, bekijk deze video nog maar eens) .

En over een vredeproces waar na 18 jaar vruchteloos praten, na de mislukkingen van Obama en na de publicatie van de ´Palestine papers´ toch geen weldenkend men nog echt kan geloven. Het is wel bijzonder deze minister. Zoëen hebben we toch nog nooit gehad in dit land.