Voortaan gaan we op GC elke woensdag een recensie plaatsen. We beginnen de traditie met een boek dat al opvallend veel gerecenseerd is: alle professionele boekenlezers van Nederland zijn al over Art 285b van Christiaan Weijts heen geweest.
Zij zijn vrijwel zonder uitzondering laaiend enthousiast. NRC sprak van ?de Nederlandse Philip Roth?, HP/De Tijd van ?het beste debuut sinds Grünberg? en Vrij Nederland tipte Weijts alvast voor de AKO-literatuurprijs. Het kan haast niet anders of een boek valt tegen na zoveel aanprijzingen.
Dat doet het dan ook. Art 285b is vlot geschreven, Weijts doet scherpe observaties en weet de psychologie die hem zijn hoofdpersoon tot stalker maakte goed neer te zetten. Zeker voor een debuutroman maakt het een behoorlijke indruk.
Maar een meesterwerk? De uitgebreide aandacht voor klassieke muziek (voor de Engelse vertaling is als titel The Scarlatti Fingerings voorgesteld) zal niet iedereen bekoren, en de vergelijkingen (?haar sexleven was als een hotelkamer?) zijn soms wel erg vergezocht.
Het grootste probleem met Art 285b is dat het een typisch stuk Nederlandse literatuur is. Professionele boekenlezers vinden dat geen probleem: als zij niet van Nederlandse literatuur hielden hadden ze wel een andere baan gehad. Maar het nauw verholen autobiograferen, het gebrek aan lef om eens een groots en meeslepend verhaal te vertellen, het is een plaag die de Nederlandse boeken teistert. Met behulp van de literatuurlijsten krijgen hele generaties scholieren een welhaast lichamelijke afkeer van hun vaderlandse schrijvers.
Zo?n afkeer zou overdreven zijn voor Weijts? debuutroman. Het is geen meesterwerk, maar daar worden er in Nederland maar bar weinig van geschreven. Misschien wint hij zelfs inderdaad die AKO-prijs.
Christiaan Weijts: Art 285b
Arbeiderspers, 2006. ISBN 902956220X
Reacties (9)
Het fragment doet vermoeden dat het inderdaad een goed boek is, maar geen meesterwerk. Ik word gegrepen door het verhaal en vertelstijl, maar af en toe probeert de schrijver te “literair” te doen. Hij had het beter down-to-earth kunnen houden ipv de twee stijlen te mengen. Maar da’s mijn smaak.
Lees jij een boek per week?
Respect, ik heb nog 20 ongelezen boeken thuis liggen…
Voor volgende week heb ik er al eentje uit. Maar jullie mogen er ook af en toe eentje doen, hoor :)
@Spuyt 12
Ach, ik heb nog veeeeeeel meer ongelezen boeken thuis liggen ;-)
Als errrggg veel mensen een boek goed vinden, heb ik bijvoorbaat mijn twijfels.
Er stemmen ook veel mensen errrggg rechts!
Of zouden die niet kunnen lezen ;-)
Henk, ik hoop dat je of dronken was of geraakt bent door een molenwiek. Wellicht tijd om eens uit dat dorp van je te kruipen en het echte (Nederlandse) leven onder ogen te zien. Suc6!
eneuh…ben niet van de Pearl…
Ik heb het boek gelezen omdat het onderwerp me wel interesseert. Ik vind persoonlijk de passages met expliciete sex walgelijk om te lezen. Het zal wel bij deze tijd horen. Eigenlijk vind ik het boek dus niks. Het hoort dus bij deze tijd.
Het boekwerk heeft inmiddels de Anton Wachterprijs (voor debuten) binnen, en staat inderdaad op de shortlist voor de AKO.
hmn. Het is inderdaad vlot geschreven, al is het wel duidelijk waar Weijts de mosterd haalt. Al het gestrooi met scarlatti en hippe taal (bonuspujten voor “arelaxed”, ik moest het herlezen om het in gedrukte vorm te herkennen) is een mooi rookgordijn maar verhult niet dat het verder wel érg op grunberg en (erger) Zwagerman lijkt. De paradox over peepshowmeisjes die zich in de liefde niet bloot kunnen geven is daar al eerder en beter beschreven. In het geval van zwagerman alleen eerder.
verder zijn scarlatti en mussorgsky wel de shit.