[qvdd]
Dit is niet zozeer een overwinning voor mijzelf, maar een overwinning voor de vrijheid van meningsuiting. […] Je mag islamkritiek hebben, mij is de mond niet gesnoerd. Er valt een enorme last van me af […] Zo’n proces kost heel veel energie, geld. Ik kan me nu weer helemaal op de politiek gaan richten.
Geert Wilders is even vergeten dat hij zelf het proces flink gerekt heeft na zijn – totaal onverwachte, kuch -vrijspraak.
Reacties (6)
Wel interessante uitspraak. Wilders bevindt zich dus op de grens volgens de rechter. Met andere woorden, Wilders is de maat geworden. Ga je verder dan hem, dan ben je strafbaar. Ga je minder ver, of net zo ver in je uitspraken als hij, dan is het wettelijk toegestaan.
Het is geen overwinning van de vrijheid van meningsuiting, overigens. De rechter neemt Wilders rol als politicus in het publieke debat mee. Jij en ik zouden voor dezelfde uitspraken wel veroordeeld kunnen worden.
Of begrijp ik het verkeerd?
Hè, wat jammer voor hem. Geen veroordeling. Hebben die linkse D66 rechters hem weer een loer gedraaid. Weg publiciteit…. Maar misschien kan hij nog in hoger beroep gaan?
Tijdens het proces de kaken op elkaar houden en dan nu balken over de “mij is de mond niet gesnoerd”. En ondertussen wel klagen als ‘links’ kritiek op hem heeft, en natuurlijk de koran willen verbieden.
Helemaal niet hypocriet, deze man.
@1: Het zou me niet verbazen als blijkt dat als Wilders verder gaat (hetgeen hij overigens sinds de uitspraken waar deze rechtszaak over gingen al gedaan heeft), de grenzen toch nog verder blijken te liggen en toch weer vrijspraak volgt.
@5: dat is natuurlijk een rechtstreeks gevolg van deze uitspraak, dat er nu uitspraken gedaan zullen worden, die weer een stuk verder gaan.
Net als een klas kinderen altijd uit test, hoe ver ze bij een leraar kunnen gaan. Die kinderen hebben dan nog het excuus, dat het (nog) niet geheel hun eigen verantwoordelijkheid is, omdat ze nog in opvoeding zijn. Een klein kind weet niet, dat het bij de bakker binnen niet alle lekkers kan pakken en zonder betalen mee mag nemen, zo lang hen dat niet geleerd is. Sommige mensen leren hun kinderen, dat ze niets mogen pakken. Anderen leren hun kinderen, dat ze alles mogen pakken, maar dat er wel betaald moet worden. Weer anderen leren hun kinderen, dat ze alles mogen pakken en mee nemen, zo lang de bakker het maar niet ziet. De kinderen die het laatste geleerd hebben, zullen het meest geneigd zijn de ervaring bij de bakker ook bij de slager, de supermarkt, en later ook in ons rechtssysteem te herhalen. Het mag hier en nu, dus gaan ze kijken, of ze nog meer mogen.