“Obama played the anti-war, anti-Wall Street party crasher to his grassroots base. […] Meanwhile, he took more money from Wall Street than any other presidential candidate, swallowed the Democratic party establishment in one gulp after defeating Hillary Clinton, then pursued ‘bipartisanship’ with crazed Republicans once in the White House.”
Naomi Klein is tot de conclusie gekomen dat Barack Obama de linkse zaak verraden heeft. Heeft ze gelijk of ongelijk?
Reacties (11)
Ik moet dat stuk van Naomi Klein nog even doorlezen. Haar boek ’the shock doctrine’ was indrukwekkend doch niet zonder mankementen. ‘No logo’ heb ik niet gelezen, dus ik ben wel benieuwd naar dat artikel.
Ik heb delen van ‘The Shock Doctrine’ gelezen, en moet zeggen dat, voor zover ik kon zien, de mankementen nogal in het oog sprongen. Met name in haar hoofdstukken over Rusland en China kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze de feiten aan haar theorie aanpaste, in plaats van andersom.
M.b.t. Obama denk ik, dat het al van tevoren vaststond dat hij, in de ogen van Klein, te rechts zou zijn. Iedere vorm van pragmatisme is haar namelijk vreemd.
@2 Zo denk ik er ook over.
* Terzijde, ik neem me plechtig voor om vandaag dat artikel te lezen.
Overigens bekend met de obama meter? Als de beste man dan toch tegen een lat wordt gehouden, dan maar dmv zijn eigen beloftes.
Artikel gelezen:
?So, it seemed that the United States government could solve its reputation problems with branding ? it’s just that it needed a branding campaign and product spokesperson sufficiently hip, young and exciting to compete in today’s tough market.?
Eerder meldde ze dat Bush een probleem had met zijn product ondanks zijn branding, en hier verklaart ze dat Obama simpelweg een andere branding is die het product wel succesvol brengt. Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen dat het product wezenlijk anders is, maar dan heeft ze geen punt meer en past het niet binnen haar theorie.
Dat wilt uiteraard niet zeggen dat Obama geen goed merk is.
?This preference for symbols over substance, this unwillingness to stick to a morally clear if unpopular course, is where Obama decisively parts ways with the transformative political movements from which he has borrowed so much (the pop-art posters from Che, his cadence from King, his “Yes We Can!” slogan from the migrant farmworkers ? si se puede).?
In aanloop tot deze uitspraak geeft ze aan hoe Obama zijn beslissingen goed verkoopt. Vervolgens beschouwt ze dit als een voorkeur voor symboliek over substantie door schijnbare tegenstelling welke in werkelijkheid helemaal niet zo gek zijn (met uitzondering van guantanamo bay). Naomi is iets te overtuigd van haar eigen morele gelijk en mist inlevingsvermogen in de complexiteit van situaties. Daarop volgend forceert ze Obama weer in de marketingkant omdat hij simpelweg ook een goed merk is. Het nare aan haar analyse is dat deze conclusie blijkbaar ook betekent dat er geen goed product is. Oftewel, volgens Naomi: er is een goed merk of er is een goed product, maar allebei?.. Het lijkt erop dat ze een ingeving had om Obama in te schalen in een onderscheid tussen product en merk, en vervolgens eigenlijk zo hard mogelijk heeft geprobeerd om de juiste voorbeelden te vinden welke dat idee aannemelijk maken. Het is bijna religieus, zoveel fanatisme. Het is alleen niet erg overtuigend.
Naomi heeft een ?theory for everything?. Dat gegeven alleen is al genoeg om het verdacht te maken.
Ik kwam tot dezelfde conclusie. Ik was bij het plaatsen van de quote vooral benieuwd of er mensen zouden reageren die het met Klein eens zijn.
Wat me bijstaat van ‘No Logo’ is dat ze een oppervlakte-fenomeen, branding, voor de kern van de zaak aanziet. Met Obama doet ze hetzelfde. Ze was vanaf het begin wantrouwig, omdat de man gewoon te populair is. Of was.
Bedankt voor de link naar de Obameter overigens. Obama komt er wel aardig uit.
Ik wil jullie niet allemaal werk aansmeren, maar zoiets als de obameter zou natuurlijk ook mooi kunnen werken in Nederland. Sterker nog, ik zou het typisch vinden voor geencommentaar om zoiets voor de volgende landelijke verkiezingen bij te houden. Al kan het mogelijk wel wat complexer omdat je niet zoals in de VS, twee personen hebt die strijden voor de titel en in de aanloop allerhande beloftes doen.
Hoe dan ook, toch misschien de moeite waard om te overwegen.
Ik zou denken dat dat in de Nederlandse context misschien moeilijk zou worden. We hebben hier in de meeste gevallen drie regeringspartijen, die bovendien hun meeste beloftes als een vorm van wisselgeld gebruiken.
De complexiteit zou toenemen, maar het biedt ook een kans om te zien hoe de regeringspartijen erin slagen om compromissen te maken zonder de verkiezingsbeloftes te verloochenen. Al vraag ik mij wel af in hoeverre politieke partijen tegenwoordig nog echte beloftes maken. Het lijkt er vaak meer op dat ze een bepaald soort beleid voorstaan dan concrete maatregelen verkondigen.
Toch, je zou denken dat je een politieke partij op een of andere manier objectief zou moeten kunnen afrekenen op de verkiezingsretoriek. Maar ja, er zit natuurlijk een wereld van verschil tussen ‘zou moeten kunnen’ en ‘kan’.
Heeft Obama ooit gepretendeerd links te zijn? Volgens mij valt er weinig te verraden.
Hij was destijds wel, op grond van zijn stemgedrag, de meest progressieve senator. Maar zoals Rob heeft aangetoond met zijn Obameter zit er inderdaad niet heel veel lucht tussen Obama’s campagne-beloftes en zijn feitelijke beleid. In wezen hebben veel mensen op links gehoopt dat hij zich in de campagne minder links voordeed dan hij feitelijk was.
@10: Hillary Clinton-Rodham was volgens mij linkser. Ted Kennedy ook. Maar ik heb hun stemgedrag niet bijgehouden, dus dat idee is mogelijk alleen op hun retoriek gebaseerd ;-)
Dat Obama zich wel degelijk aan zijn verkiezingsbeloftes probeert te houden, lijkt me onvermijdelijk ivm met zijn verdere carriere na het presidentschap. Hij wil graag ook daarna nog een beetje serieus genomen worden, denk ik dan. dat hij tijdens zijn presidentschap compromissen moet sluiten en daardoor wat naar rechts afwijkt, hoeft ook niemand te verbazen. In de VS kun je een regering namelijk niet gedogen, om op die manier geen enkel compromis te hoeven sluiten en geen concessies te doen aan je ideologische standpunten, zoals dat in Nederland wel kan en door sommige politici ook voor wordt gesteld. Ik vind dat zelf heel erg laf, maar daar kunnen andere mensen andere meningen over hebben, natuurlijk.